03-10-2007 Vijfspan

De weerman wordt bedankt. Gisteren nog werd voorspeld dat het vandaag een droge dag zou worden dus de vrouw en de baas hadden ons beloofd een dagje met ons uit te gaan. Bussloo werd genoemd. Daar is de vrouw nog nooit geweest. Boy en Amigo wel en die vertelden ons dat het een prachtig gebied is om te lopen met veel water, waar je makkelijk in kunt via glooiende strandjes. Je begrijpt dat wij ons daarop enorm verheugden. De dag begon droog maar tegen zo'n uurtje of 11 ging het regenen. Het regende steeds harder en het werd maar niet droog. 
We begonnen al angstige vermoedens te krijgen en ja hoor, hoorden we de vrouw en de baas tegen elkaar zeggen "we gaan niet zo'n heel eind rijden om in de stromende regen te gaan lopen. Dan gaan we hier maar naar het park". Dus geen Bussloo en geen strandjes. We hebben natuurlijk wel lekker kunnen ravotten in het park maar ja daar komen we zo'n beetje elke dag. Later na het journaal vertelde de weerman dat het heel anders was gelopen dan dat ze voorspeld hadden. Maar daar schieten we hier niets mee op. Zo zie je maar, ondanks alle techniek is het weer niet altijd zoals ze zeggen dat het wordt. Wij vertrouwen in het vervolg maar op ons instinct.

06-10-2007 Boy

Mij is een hele eer te beurt gevallen. Ik wist het eigenlijk niet totdat ik op de hondse agenda keek. Zag ik me daar staan dat ik 14 oktober aanstaande mee doe aan een GG1 wedstrijd. En niet zo maar een wedstrijd waar je zelf op kunt inschrijven maar een wedstrijd tussen diverse verenigingen. Je moet er voor gevraagd worden. Laat de KVN nou aan mij gedacht hebben. Ik mag de eer van de vereniging verdedigen. Legt natuurlijk wel een druk op mijn schouders tenslotte wil je de KVN niet teleurstellen. Van de baas hoorde ik dat er veel bekenden zijn zowel van de KVN, als van de speurgroep. Ook Flynn, de broer van Cadanz, is van de partij. Het is mijn eerste wedstrijd. Ik heb al veel examens gelopen maar nog geen wedstrijd. Ben benieuwd wie er zenuwachtiger is. Ik of de baas. Ik doe natuurlijk mijn uiterste best maar zoals de baas altijd zegt Boy is geen machine (gelukkig niet) en hij heeft een eigen persoonlijkheid dus het is altijd maar weer opnieuw afwachten. Zelf denk ik, dat zolang de baas maar zichzelf blijft het wel los zal lopen. Hé ik hoor de baas roepen. We moeten gaan. We gaan naar de training bij de KVN. Leuk, kan ik vast oefenen.

07-10-2007 Otis
‍
Vandaag moest het gaan gebeuren. Het was er op of er onder. We stonden op degraderen naar de B1. En ik weet wel hoe dat komt. De vrouw had de laatste tijd weinig puf om wedstrijden te lopen. En daar haal je natuurlijk geen punten mee.
Eerlijk gezegd was ik op de wedstrijden die we dan wel liepen, soms redelijk dwars en ging er daardoor ook het nodige mis. Maar vandaag was het allemaal anders. Ik merkte het aan de vrouw. Nu moet het gebeuren en goed ook ...
Het 1e parcours was een jumping. We waren al vrij snel aan de beurt. Het was een parcours met veel omhalen en Duitse bochten en de palen insteek lag ook niet echt lekker. Maar het liep allemaal goed en de eerste punten waren binnen.
Nu werd het spannend. Want ik stond na de jumping precies op de grens van degraderen of in de B2 blijven. Het vast parcours moest dus foutloos zijn. 
Na het vast parcours verkennen merkte ik dat de vrouw er moeite mee had. Ik krijg het maar niet in mijn hoofd, hoorde ik haar zeggen. Dat belooft wat te worden. Gelukkig kon ze een hele tijd aan de ring naar anderen kijken voor dat wij moesten lopen. Maar toen was het zover. We waren al een poosje bij de ring en ik lag een tennisbal kapot te knagen. Zo kon de vrouw nog even rustig kijken voor we moesten starten. Ik stond natuurlijk flink te blaffen voor de start, maar de vrouw vertrok niet eerder voor ik stil was, dus hield ik maar gauw mijn mond. Het raakvlak van de schutting was goed, een paar rare sprongen, ook die gingen goed, weer opletten bij de insteek van de palen, maar dat ging ook goed. Op een gegeven ogenblik de afloop kattenloop en de vrouw treuzelde, kom nou ik heb hem toch, wist ze even niet meer waar ze heen moest. Ze stuurde me over het goede toestel en verder gingen we met weer veel omhalen en draaien en hebben we het foutloos tot een goed einde gebracht. We eindigden op de 9e plaats en hadden daardoor genoeg punten gehaald om in de B2 te blijven. Het was een spannende dag met een happy end.

10-10-2007 Cadanz

Het was maar een rare flyballtraining vanavond. Want er stond niet de box waar ik elke week op train, maar een ander apparaat. Aan de voorkant zit een plankje waar ik op moet trappen. Ik word er op gezet door de vrouw, want uit mezelf doe ik dat nog niet. Er wordt ook niet box geroepen, maar poot. De bal vliegt uit een bakje aan een stang, die naar voren klapt als ik op het plankje trap en het is de bedoeling dat ik die dan vang. Ik vind het maar gek hoor. En die bal vangen doe ik ook niet. Nee, ik kijk liever naar wat er naast me gebeurt. Daar lopen een paar van mijn oude flyball maatjes. En zij lopen wel op de box.
Ik snap er helemaal niks van. Daar wil ik ook heen. Dus ruk ik af en toe de vrouw bijna uit haar schoenen, als ze er geen erg in heeft, om ook op die baan te kunnen komen. Helaas is het niet gelukt. Ik moet op het andere apparaat oefenen. Weer word ik er op gezet. POOT! Ik kijk maar eens een beetje om me heen. Het zal wel. Dit is ook een leuk apparaat hoor Cadanz, zegt Nick onze instructeur. Misschien wel als ik er een beetje aan gewend ben. Maar voorlopig denk ik niet dat ik het wat vind.

13-10-2007 Vijfspan.

Zomaar een heerlijke herfstdag in de tuin en in het park. We genieten extra lang buiten van het mooie weer en de deur naar de tuin staat de hele dag open. De vrouw veegt bijna 2 containers vol aan bladeren bij elkaar en wij helpen daar natuurlijk graag aan mee. Ondertussen dat ze de bladeren op een hoop veegt gaan wij in die stapel op zoek naar walnoten die zo hier en daar nog tussen het groen te voor schijn komen. Heel fijn vindt ze al die hulp, want dat schiet zo lekker op. Net als we naar binnen zijn gegaan, gaat de tuindeur weer open en stormen Shira en Djazz naar binnen. Dat is natuurlijk meteen dikke pret.
Cadanz en Djazz beginnen meteen een potje tikkertje jij bent hem en zijn samen door het dolle heen. Als Hanny en de vrouw koffie gaan drinken krijgen we allemaal wat te kluiven en is er even rust in de tent. Maar dat is weer voorbij als alles opgegeten is. Tijd om naar buiten en naar het park te gaan.
De 2 dames zijn niet vies van een zwempartij en nemen allebei een duik in de niet al te schone sloten. Cadanz vindt een open plastic fles en rent er mee weg. Het is natuurlijk leuk als er geprobeerd wordt om die af te pakken. Djazz doet haar best maar Shira zit er telkens tussen, dus het lukt haar niet.
Otis, Amigo en Tyri hebben het ook naar hun zin en rollen er lustig op los door het pas gemaaide gras op het grote veld. Dat was even heerlijk genieten met zijn allen. Alleen Boy was er niet bij, die was samen met de baas naar GG training.
Als Hanny 's avonds weg gaat neemt ze alleen Djazz mee. Shira blijft bij ons logeren. Ze kijkt even vreemd, maar we krijgen allemaal wat lekkers en dan is het goed.

14-10-2007 Shira

Wat is dat nou. Mag ik niet mee? De vrouw gaat alleen met Djazz weg. Ik wacht nog even achter de deur, maar hij gaat niet meer open. Ondertussen pakt Joke de trommel waar lekkere kluifjes inzitten. Ja, dat gaat toch even voor. Later op de avond lopen we nog een laatste rondje. Ik loop naast Otis, mijn broer. Ik stap stevig door, maar kijk ondertussen zoekend om me heen. Misschien hebben ze hier ook wel katten. Als we weer terug zijn, zegt Joke dat ze nog nooit zo'n snel rondje heeft gelopen. Nee natuurlijk niet, met die snuffelende reuen, maar ik houd niet van dat geteut. Dus ze lopen maar net zo flink door als ik. 's Nachts word ik wakker op het rieten bankje in de hal. Verder is er niemand meer beneden. Maar ik hoor geluid van boven komen, dus ik ga maar eens kijken en zie net Joke de trap op lopen. Ik er achteraan en kijk, mijn broer en Tyri mogen op bed liggen. Daar kan ik ook nog wel bij, dus even later liggen we allemaal lekker kortjes bij dichtjes bij elkaar. In de loop van de ochtend zijn we naar het park geweest. De ballenwerper ging mee en een aantal ballen. Telkens als Joke een nieuwe bal ging gooien liet ik de mijne vallen en die vonden we nooit meer terug. De laatste bal was voor mij, maar toen we na een tijdje weer thuis waren kon die meteen weggegooid worden, want ik had hem in 2 helften gebeten.
Na het eten was het tijd om gestrekt te gaan en we lagen allemaal boven gezellig bij elkaar rond het computer bureau, toen na een tijdje beneden de deur open ging. Allemaal opgewonden blaffen want daar was de vrouw weer terug met Djazz.
Nadat we 's middags met zijn allen naar het IJsselbos zijn geweest en al heb ik het erg naar mijn zin gehad, was ik blij dat ik weer met de vrouw mee naar huis mocht.

14-10-2007 Boy

Ik heb voor de KVN meegedaan aan de Gockinga wedstrijd op 14/10/2007. Zowel voor mij als voor mijn baas was het de eerste keer dat we aan een gehoorzaamheidswedstrijd meededen. En dan nog wel een wedstrijd waarvoor wij beiden gevraagd zijn om in teamverband voor de KVN uit te komen. Dat schept verplichtingen, en natuurlijk de nodige spanning. De Gockingawedstrijd is een teamwedstrijd waarin dit jaar 12 verenigingen tegen elkaar uitkwamen. In allerlei disciplines van GG Beginners tot en met GG3 en behendigheid. De wedstrijd werd georganiseerd door de KC Gooi- en Eemland in Hilversum en het moet gezegd ze hebben er veel werk aan gehad. 120 deelnemers met evenzoveel zo niet meer honden vergt wel de nodige voorbereidingen. Al was het maar om te zorgen dat er voldoende broodjes hamburger zijn. (Is de baas gek op) Ik deed mee voor GG1 en we begonnen vrij vroeg. Jullie weten dat ik elke zondag om die tijd speur in de weilanden bij Woudenberg. Misschien was het daarom wel dat ik wat in de war was. Na de zit en blijf en na de af en blijf oefeningen startte we met aangelijnd volgen. Laat ik nou het idee hebben dat we op dat grote groene grasveld zouden gaan speuren, dus neus naar de grond en eigen initiatief , maar dat werd duidelijk niet op prijs gesteld. Misschien was het dus daarom wel dat ik niet volgde zoals ik het eigenlijk best kan. Maar ja dan had de baas me dat maar vooraf duidelijk moeten maken. Gelukkig werd zijn humeur er niet door beïnvloed. Daarna moesten we het bekende vierkant lopen en moest ik zo snel mogelijk af tijdens het volgen. Dat deed ik goed, sterker nog heel goed. De baas loopt het hele vierkant en komt weer netjes naast me staan. Goed opgevoed als ik ben wacht ik met opstaan en blijf ik liggen totdat de baas een commando geeft. Wat blijkt nou, was het de bedoeling dat de baas door zou lopen en dat ik op zijn commando vanuit af zou volgen. Dus de keurmeester, overigens een hele aardige man, zegt tegen de baas dat het de bedoeling is dat hij doorloopt. Nou dat doen we en wel rechtuit in plaats van het vierkant volgen totdat de keurmeester stop zegt en einde oefening. Nou ik maak me er niet druk om zeker niet na mijn vermeende speuren van daarvoor. Staan we quitte zullen we maar zeggen. Later blijkt dat we toch nog 123 punten bij elkaar gesprokkeld hebben.
Daarna is het voor ons voorlopig pauze. Dus gezellig bij de andere leden van het team zitten. 10 man en een coach, oh pardon ook vrouw, sterk. Het was werkelijk schitterend weer. Het leek wel hoog zomer. De zon scheen uitbundig en we zaten met de hele bups in een cirkel bij elkaar. Het nodige hondenlatijn werd over en weer gesproken. Mijn baas deed daar dapper aan mee. Ik liet het maar zo. Af en toe werd ik uitgelaten maar helaas het is geen omgeving waar een rechtgeaarde herder zich eens lekker kan uitsloven. Geen bos, geen vlakten maar alleen groenstroken en parkeerplaatsen. De enige groene vlakten die ik zag waren de naast gelegen voetbalvelden waar ik natuurlijk niet mocht lopen laat staan p,,,,, Verder was er nog een hele leuke tent waar het voor een hond goed toeven is. Allerlei hondsheerlijke hapjes werden daar te koop aangeboden en gelukkig was mijn baas daar een goede klant zodat we weer het nodige mee naar huis hebben genomen. Na de siësta mochten we weer van start. Dit maal los volgen, apport over de horde, het afstandsappel , het vlak apport en de terugplaats. Het volgen ging beter dan in de ochtend. Ik wist nu waar ik voor gekomen was, maar ik had wel last van mijn oor. Misschien dat ik daarom soms wat achter bleef. Daarna het vlak apport over de horde en wat bleek, de baas was zo slim geweest om mijn apporteerblok te vergeten. Gelukkig kon hij er een lenen van Johan en Coco. Die gebruiken dezelfde als wij maar ik had het natuurlijk wel gelijk door. Rook hÄÄÄÄl anders. Dus als een speer over de horde en heel voorzichtig oppakken. Op de terugweg met het blok in de bek stil staan voor de horde om de zaak goed te evalueren. Was ik net tot de ontdekking gekomen dat het niet mijn blok was en stond ik volgens de baas op het punt om het bijltje er dan maar bij neer te gooien toen de baas heel dringend riep “hoog”. Getraind als ik ben aarzelde ik geen moment meer, sprong voorwaarts en apporteerde zoals het hoort. Missie toch nog geslaagd. De baas mag me wel dankbaar zijn dat ik zo snel reageerde. De rest van de oefeningen gingen best goed. Uiteindelijk haalden we toch nog 247 punten. Goed voor de 7e plaats van de 23 deelnemers. Niet slecht voor een eerste wedstrijd toch?

16-10-2007 Cadanz
‍
Ik kuch al minder en ik nies niet meer en loop ook niet meer zo te snuiven.
Wat ik wel doe is alweer beter eten, flink overal lopen zeveren en lebberen buiten en daarbij hoort vooral niet luisteren als je geroepen wordt. De vrouw aankijken en gewoon weglopen. Dat heb ik wel geweten, want toen ik bij mijn kladden gegrepen werd ging ik daarna aan de riem. En nergens meer mogen snuffelen. Ik werd bij ieder lekker ruikend plekje vandaan getrokken. Na een poosje mocht ik weer los, maar bij niet luisteren, hup weer aan de riem. Die riem was ook niet de gewone riem, maar een tuig. Ik loop de laatste tijd zo te trekken vindt de vrouw, dat ik daardoor ook steeds meer ga kuchen. Dus gaat voorlopig het tuig om. Het is wel zo dat als ik iets leuks denk te zien, ik meteen op mijn achterste 2 poten ga lopen om het beter te kunnen bekijken.
Als ik het dan goed gezien heb, probeer ik door flink te trekken te komen waar ik heen wil. Met dit tuig om doe ik dat niet. Is een anti trektuig wordt me verteld . Het zou prettig zijn als ik eens van de pijn in mijn armen afkom.
Ik was trouwens niet de enige die niet lekker was. Otis heeft gisteravond de hele avond lopen niesen en loopt nu nog te snuiven en te hijgen.Boy ging vanmiddag met de vrouw naar de DA. Hij heeft oorpijn en ze mag er niet aankomen, want hij begint meteen te piepen. Nou is hij wel een watje, maar hier moest toch even naar gekeken worden. Hij heeft aan beide oren een nog maar net beginnende oorontsteking, dus hij was op tijd bij de DA.. Dat heftige piepen wat hij deed was redelijk overdreven. Ach ja, hij is dan wel een grote lummel, maar met een klein hartje.

19-10-2007 Tyri, Amigo, Boy en Cadanz

Vandaag is Otis, onze leider jarig, HOERA. Hele dikke lebbers voor je verjaardag van je discipelen.

Joke
Vandaag is mijn kanjer Otis 6 jaar geworden. Mijn vrolijke kameraad, met zijn altijd kwispelende staart. Ik hoef maar naar hem te kijken en die pluim begint al te zwaaien. Als hij helemaal happy is draait hij als een propeller in het rond. Al zijn ze me allemaal even lief, hij is mijn oogappeltje. Geen wonder toch, zijn aandacht is alleen maar op mij gericht. Hij heeft een enorme will to please en dat laat hij iedere dag weer zien.

Otis
Het heeft toch wel voordelen om jarig te zijn. De kluif die ik heb gekregen is groter dan die van mijn broeders. Hé zus Shira, ook van harte gefeliciteerd namens ons allemaal en een dikke verjaardagsknuffel van mij en de rest van de familie. Helaas kregen we deze week een slecht bericht over mijn broer Machk. Hij is nog niet zolang geleden overleden aan een acute aanval van leukemie. Hij was de enige broer die ik had in een nest van verder allemaal zussen. We hadden hem lang niet meer gezien, maar nog wel regelmatig aan hem gedacht. We wensen zijn baasjes en de rest van het gezin veel sterkte met het verlies van Machk.

20-10-2007 Otis / Cadanz

De jaarlijkse Aussie Doedag was vandaag. Een dag waarop je lekker bezig kunt zijn in allerlei takken van de hondensport. Er waren wedstrijden in agility, dogfrisbee en GG. Wij deden mee aan de agilitywedstrijd. Ook waren er 4 workshops waar we voor ingeschreven hadden. Er was een workshop doggydance, speuren, agility en dogfrisbee. We begonnen met het vast parcours van de agilitywedstrijd. Nu laten we het daar maar niet verder over hebben, want dat ging niet zo goed. Daarna mocht ik, Otis, meedoen aan de workshop doggydance. We hadden al eens eerder een workshop doggydance meegemaakt en ik wist dat er heel veel beloond gaat worden als het goed gaat. Dat is erg belangrijk en daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens. Daarom had de vrouw een grote bak kaas gesneden en meegenomen. Toen de workshop afgelopen was, was de kaas ook op. Het was super leuk om te doen. Ik ken al heel veel kunstjes, maar heb ook een aantal nieuwe geleerd. Zoals bijvoorbeeld zwaaien.

Maar ik, Cadanz, mocht ook meedoen aan een paar workshops, speuren en frisbee.
We begonnen met speuren. Ik moest op mijn plaats blijven en de vrouw ging een spoortje uitzetten. Op de plek van de aanzet moest ze wat brokjes neergooien en dan telkens weer om de paar passen, terwijl ze schuifelend over het gras liep. Toen ze terug kwam had ik ondertussen de brokjes op de aanzet al gevonden en maar vast opgegeten. De vrouw moest zich ook gaan verstoppen achter iets wat was ingepakt in zwart plastic. Ik moest haar daarna gaan zoeken. Dat was een koud kunstje natuurlijk. Net zoals ik haar in een doolhof moest zien te vinden. Ook dat was geen enkel probleem. Ik heb volgens de vrouw ook een echte speurneus.
We kregen nog een agility onderdeel en dat was de jumping. Ik ging de verkeerde kant van de tunnel in, dus dat was een diskwalificatie, maar Otis liep foutloos.
Daarna gingen we nog frisbeeën. Ik heb niet zoveel kunnen doen, want er werd heel veel uitgelegd. De vrouw heeft eerst zelf moeten oefenen in het gooien van frisbees, voordat ik mee mocht doen. Nou dat gooien was niet echt een succes, maar dat wist ik al. Dat maken wij dagelijks mee als ze ballen voor ons gooit. 
Toen ik dan toch even wat mocht doen, vond ik het wel leuk om met die dingen in mijn mond rond te lopen, maar uiteindelijk was snuffelen in het gras toch interessanter. Het was een hele geslaagde dag en best wel vermoeiend. Iedereen was de rest van de avond dan ook in diepe rust.

22-10-2007 Otis

Het was weer een heerlijke herfstdag. We hebben de hele middag in de tuin gewerkt. We hebben goed geholpen met snoeien, onkruid verwijderen en vooral al de bladeren die de vrouw bij elkaar had geveegd weer verspreiden. O ja, ook de planten water gegeven, laten we dat niet vergeten. Wat waren we er druk mee. Ook samen met de vrouw bladeren uit de vijver vissen, dat is een leuk klusje.
Het valt nog niet mee om dat schepnet met bladeren te pakken zien te krijgen en er dan precies met je kop onder gaan staan als die leeggegooid wordt.
Toen we dat allemaal hadden gedaan, ging het net over de vijver. Als de vrouw aan de ene kant aan het trekken was, gingen wij er aan de andere kant opstaan. Er zitten nu een paar extra grote gaten in en een open ruimte voor ons om te drinken. Want Cadanz en ik zijn echte vijver sloeberaars. 's Avonds hebben we heerlijk getraind en omdat je van al dat werken in de tuin nogal hongerig wordt en ik voor het trainen bijna niks te eten krijg, heb ik die avond flink lopen bedelen bij iedereen. Met succes. Als je ziet dat er ergens iets uitgedeeld wordt, schuif je gewoon aan. Niemand die je overslaat hoor. Mooi dat ik dat volgende week weer probeer.

23-10-2007 Otis

Jemig, wat had ik het slecht vandaag. Ik weet niet wat er precies gebeurd is, maar nadat de vrouw mijn tanden had gepoetst kreeg ik het vreselijk benauwd en had ik enorme nies-hoestbuien waar ik bijna niet uitkwam. Ik bleef er echt bijna in en de vrouw raakte lichtelijk in paniek omdat ze niet wist wat er aan de hand was en wat ze er aan kon doen. Telkens als het leek dat het iets beter ging, kreeg ik weer zo'n aanval en kroop ik helemaal in elkaar van benauwdheid.
Om de vrouw niet banger te maken, ging ik daarna op mijn rug liggen kwispelen, maar daardoor kreeg ik weer zo'n aanval. Ik werd zachtjes vastgehouden en door Tyri en Cadanz afgelebberd en zoetjes aan ging het steeds beter. Er zat steeds meer tijd tussen de aanvallen en die waren ook niet meer zo heftig. Al met al heeft het wel een uur geduurd voor het voorbij was en na nog 1 flinke nies was het ineens over. Wat het ook was, ik hoop dat het bij die ene keer blijft.

01-12-2007 Otis
Wauw, jippie, ik mocht weer eens naast de fiets mee vanmiddag. Heel lang geleden mocht ik ook een keer mee naast de fiets, maar ik weet nog dat de vrouw toen zei, dat is eens maar nooit meer met jou. Misschien komt het omdat ik nu een ander tuig heb, dat ze het nog een keer wilde proberen. Ik wil maar 1 ding, laten zien hoe hard ik kan. En dat is nou net niet de bedoeling. Rustig aan Otis, hoorde ik telkens, je bent geen trekhond. Maar dat is nou juist wat ik zo graag wil zijn. Geen rustige draf, maar een flinke galop, tempo, daar ga ik voor. Maar ik werd steeds weer afgeremd en af en toe liep ik netjes naast de fiets. Op een gegeven moment mocht ik los in het park en kon ik even lekker hollen. De terugweg ging daardoor in een iets rustiger tempo, al moest de vrouw me soms nog afremmen. Ze heeft beloofd dat we dit vaker gaan doen, yes dat vind ik helemaal super.

01-12-2007 Cadanz
Een fiets, zo heet dat ding waar de vrouw en ik naast liepen om me er aan te laten wennen. Maar ik kijk nergens gek van op, dat zou ze toch onderhand moeten weten. Even later ging ze er op zitten en ik liep er naast alsof ik nooit anders gedaan heb. Knappe vent hoor, je doet het heel goed. Nee, je kan niet snuffelen, gewoon even doorlopen. Dat is wel jammer, mag ik dan even naar dat leuke pupje daar? Nee, dat kan ook niet. We fietsen in een rustig tempo naar het park. Daar mag ik los en kan mijn neus weer op de grond. Maar ik moet wel opletten, want de vrouw fietst rustig verder. Het is even wennen, maar wel heel leuk. Een beetje snuffelen, een beetje hollen, het is weer eens wat anders. Als we thuis komen en de riem gaat voor de deur los, laat ik zien dat ik ook harder kan lopen als ik een kattebelletje hoor rinkelen. Weg ben ik, tuin in, tuin uit, maar de kat is nog sneller, dus ga ik maar weer terug naar huis. Ik word uitgefoeterd voor rooie draak, maar éénmaal weer binnen, krijgen we allemaal een lekkere kluif.

01-12-2007 Boy
‍
Ik had de vrouw en de baas er al over horen praten. Het zou goed voor me zijn. Boy is een echte draver heb ik de vrouw horen zeggen. Waar ze het over hadden geen flauw idee. Zal wel goed zijn dacht ik nog. Ze hebben het wel over meer dingen waar ik helemaal niets van begrijp. Niet dat ik dom ben of zo hoor maar voor een hond is alles begrijpen helemaal niet nodig. Wat ik wel moet begrijpen dat doe ik. Zo kan ik allerlei geuren lezen waar zij stumpers geen enkele weet van hebben. Maar enfin terug naar het draven. Na de training bij de KVN niet eerst naar de bar om even te hangen (nou ja de baas hangt en ik lig) maar direct naar huis. Ik zag al iets vreemds voor de garage staan, iets wat ik zelden bij ons zie, een fiets. Wij naar binnen maar niet om naar de woonkamer te gaan maar om een andere riem te pakken en daarna gelijk weer naar buiten. Na enig gestuntel van de baas liep hij met de fiets aan de hand en met mij aan de rechterkant het pleintje af, langs de achtertuinen naar de weg. De hele tijd liep ik er onverstoorbaar netjes naast dus de baas durfde het wel aan om eenmaal bij de weg gekomen te gaan fietsen. Ook dat deed ik prima zelfs toen er aan de overkant in het gras een leuke hond liep bleef ik, weliswaar na één keer nee, naast de fiets lopen. In het park, wat heel dichtbij ligt, aangekomen werd ik los gemaakt en fietste de baas verder. Ik er achteraan want tenslotte wil je wel bij hem blijven. Zelfs toen ik toch echt ergens wilde gaan snuffelen stopte hij niet, dus dat werd lopen geblazen. Ook andere honden konden amper worden begroet want de baas reed onverdroten verder. Gelukkig niet zo hard want als ik er de gang inzette rende ik hem met zijn hele fiets nog voorbij. Aan het eind van het park werd er even gelopen omdat hij vond dat ik wat rust moest hebben. Was nergens voor nodig want ik was nog lang niet aan het eind van mijn Latijn. Nee genieten dat deed ik met volle teugen. Want een herder zoals ik draaft graag. Nu weet ik wat draven betekent. Heerlijk en goed voor mijn spieren. Weer eenmaal thuis werd ik helemaal nagekeken en begreep ik van de baas dat de opbouw begonnen is. Jammer dat de baas overdag werkt en pas in het donker thuiskomt. We moeten het dus voorlopig van de weekeinden hebben en dan doen we al zo veel. Maar één ding staat vast, de baas heeft het me beloofd, dit gaan we vaker doen en voor steeds langere stukken. Ik kijk er naar uit. Weer een reden erbij om de baas nooit uit het oog te verliezen. Wat een leventje heb ik toch hè.

02-12-2007 Vijfspan

We durven het bijna niet te vertellen. Eerlijk waar, we schamen ons rot. Nooit hadden we verwacht dat onze bazen ons dit aan zouden doen.
Stel je voor, er worden rode puntmutsen met witte bollen tevoorschijn gehaald. Tyri wordt in één of andere rode doek gewikkeld en krijgt me toch iets raars op zijn hoofd gezet. Drie van ons moesten op de bank zitten en twee er voor. De rest van ons krijgt zo'n rode puntmuts op zijn kop geplant.
Eerst Boy op de bank, muts op, valt er weer af, weer opgezet.
Amigo op de bank, wil niet, grom, grom, gelijk heeftie. De baas zegt zit en blijf. O.K. Muts opgezet. Otis ernaast. Die denkt, dag ik ben niet gek, daar ga ik niet mee zitten, ik ga mooi liggen en schudt dat ding van mijn kop. Muts eraf. Otis ZIT !. . Muts opgezet. Bij Boy er weer af, Amigo blijft keurig zitten, muts bij Boy opgezet. Tyri ervoor gezet, braafste jongetje van de klas, samen met Amigo. Nu Cadanz nog, moet je die kop zien die hij trekt, diep beledigd. Boy schudt, Otis schudt, Cadanz schudt en er zitten nog steeds 2 braafste jongetjes van de klas. Weer 3 mutsen opgezet, gauw foto's gemaakt. Onder het neerzetten maakte de baas ook al foto's van ons. Daar kun je goed zien hoe erg we het vinden. Dit is een hond onwaardig en hopelijk blijft dit onder ons.

03-12-2007 Tyri / Amigo

Ssst, niet verder vertellen, maar als je ons over enige tijd weer als sterke jonge goden over het veld ziet rennen wees dan niet verbaasd. Wij zijn aan de doping en dat met volledig medeweten van de vrouw en de baas. Amigo was bij de dierenarts en de baas vertelde de arts dat de bespiering van Amigo afnam. Je duwt hem wat makkelijker om en zo. Nou daar had de dierenarts wel een middeltje voor. Zolang we maar niet officieel gaan sporten is er niets aan de hand, want door de dopingcontrole komen we niet meer. Volgens de dierenarts is het heel verantwoord om gecontroleerd anabole steroïden te geven aan honden zodat de spieropbouw wat wordt geholpen. Werkt niet gelijk maar over een paar weken moeten we het resultaat kunnen merken. Voor Amigo wel fijn want dan kan hij eind van de maand als de baas met Boy en de NODHV gaat wandelen lekker mee. Toen de vrouw dit hoorde werd natuurlijk gelijk aan Tyri gedacht, die met zijn 11 jaar ook zijn krachten ziet verminderen. Volgens de dierenarts leven honden met dit middel ook wat langer en dat vinden de vrouw en de baas natuurlijk helemaal niet erg. Sterker nog wij hebben de baas horen zeggen dat als het allemaal zo goed uit pakt hij t.z.t. ook langs gaat bij de dierenarts. Op een lang en gelukkig leven zullen we maar zeggen.

05-12-2007 Sinterklaas

Als Cadanzje in zijn dromen
Al die leuke teefjes voorbij ziet komen
Begint hij van vreugde al te zingen
Maar liever nog zou hij ze bespringen
Hij gooit al zijn charmes in de strijd
Bij het zien van iedere lekkere meid
Dan plotseling is Alby daar
Maakt zij zijn stoutste dromen waar?
Dus lieve vent, stop maar met dromen
Jouw heerlijk avondje is gekomen
Dit had de Sint voor jou in gedachten
Alleen Alby liet wat op zich wachten
Toch valt het wachten nog erg mee
Want ze komt morgen rond een uur of twee.

06-12-2007 Cadanz

Het was vreemd. Ik vertrouwde het ook eigenlijk niet echt. Ik mocht beneden blijven, terwijl de andere honden boven werden opgesloten. Wat was de vrouw van plan, of zou ik ergens mee naar toe mogen? Laat ik de garage maar ingaan en er beslist niet uitkomen. We gaan nergens naar toe zei de vrouw. Je krijgt zo meteen visite van Alby. Even later kwamen er twee mensen binnen die een opwindend geurtje met zich mee brachten. Dat is nou net het luchtje waar ik zo gek op ben. Kort daarna kwam Alby. Ik was meteen verliefd. Ik vind je lief, hoe vind je mij? Het lijkt er op dat ze mij ook leuk vindt, want ik mag zo maar aan haar zitten. Tot ze ineens naar me begint te snauwen. Ach, dat ben ik wel gewend. Ook als ze nog een keer naar me snauwt, maakt me dat niks uit. Ze weet vast niet dat ik een echte volhouder ben. Plotseling vindt ze me kennelijk toch wel aardig, want ze snauwt niet meer naar me. En dan JIPPIE . . . . Daarna is ze ineens weg, maar morgen komt ze weer terug. Ik rek me eens lekker uit en liggend op mijn eigen Cadanz manier val ik in slaap.

08-12-2007 Cadanz

Als de vrouw de kluifjes pakt en de rest van de roedel moet mee naar boven weet ik het al. Alby komt. Gisteren was ze er ook weer en nu komt ze dus nog een keer. Ik loop mee naar boven, want zo'n kluifje wil ik ook wel, maar daarna storm ik de trap weer af om zo snel mogelijk beneden te zijn. Vol verwachting sta ik voor de garagedeur, maar ze is er nog niet. Dan hoor ik een bekende stem en ik begin alvast te zingen, kom maar gauw Alby. De deur gaat open en daar is ze. Nog net zo lekker als gisteren. WAUW . . . I feel good . . . Als ik later nog wat aan haar wil snuffelen, moet ze niks meer van me hebben. Is ze nu al op me uitgekeken? En weg is ze weer. Een poosje later als we met zijn allen weg zijn geweest, ren ik als we thuiskomen meteen door naar de garagedeur. Vol verwachting snuif ik, staat ze daar? Nee mannetje, Alby komt niet meer. Dat zegt ze nou wel, maar misschien toch, morgen?

10-12-2007 Otis

We waren allemaal nog moe van gisteren. We hebben ons helemaal uitgeleefd in de Soesterduinen. Het was niet alleen bos en zand, maar het had zo lang geregend, dat er allemaal kleine vennetjes waren ontstaan. Dat was natuurlijk prachtig om doorheen te rennen. Vanmorgen trok ik iets met mijn poot. De vrouw meteen ongerust. Ze vond het niet zo verwonderlijk nadat ik zo idioot had lopen rennen en springen gisteren. De rest van de dag niks meer aan me gemerkt. Ook niet tijdens het opstaan. Het zal wel spierpijn geweest zijn dacht ze nog. Dus vanavond zijn we gewoon gaan trainen. Dat was ook al weer een paar weken geleden, daar hadden we wel weer zin in. Zodra ik tijdens de training iets merk aan je, stoppen we meteen. Maar er was niks te zien. Ik liep goed en ik sprong goed. Dat was een hele geruststelling. De trainingen waren weer voorbij, tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis gekomen spring ik uit de auto en ik loop mank. Verdorie, is er toch iets mis? Dat wordt meteen rust houden. De laatste flyballtraining voor mij komende woensdag kan ik wel vergeten. Ook al zou het morgen weer goed gaan. Dat is nou vette pech hebben.

12-12-2007 Otis

Wie heeft er pijn in zijn poot? Ik? Ik pak mijn fles dog beer knuffel en daag Cadanz uit voor een afpakspelletje. Die laat zich nogal makkelijk uitdagen en samen hollen we de trap op naar boven op zoek naar de vrouw. Die zit achter de p.c. en kijkt of er al puppynieuws is in Aussieland. We duiken samen in een mand en al trekkend aan de bierfles buitelen we over elkaar heen. Als de vrouw nog een trap hoger gaat hollen we er natuurlijk achter aan. Samen springen we op het bed en dollen we nog een poosje verder. Cadanz krijgt de fles te pakken en springt ermee in een mand. Wacht, jou krijg ik wel en vanaf het bed spring ik boven op hem, pik de bierfles weer af en dender 2 trappen af naar beneden, onder het maken van een hoop kabaal wat op blaffen moet lijken, met Cadanz achter me aan. Wie loopt er hier mank? Ikke niet, zou ik nou vanavond mogen flyballen?

14-12-2007 Otis

Het leek zo goed te gaan. Ik ging mee om te gaan trainen in Culemborg. Vanwege het weer was er alleen een jumping neergezet, omdat de raakvlaktoestellen te glad zouden worden. Ik mocht een paar oefeningen meedoen en we zouden de slalom niet doen om geen onnodig risico te lopen. Super ging het en ik ging heel hard. Geen centje pijn. Goed warm gelopen voor de training, tijdens het wachten in beweging gebleven, zodat mijn spieren warm bleven en na de training goed uitgelopen. Alles ging prima. Ik spring thuis uit de auto, geen centje pijn. De vrouw was al helemaal opgelucht. Ik lig bij haar als ze achter de p.c. zit en op het moment dat ik opsta en ga lopen, loop ik mank. Verdorie, is het toch niet goed. Het bleef bij 1 keer, maar toch . . Dat wordt maandag de therapeut bellen en niet trainen 's avonds, balen is dat.

15-12-2007 Cadanz

Het was een hele vreemde dag voor mij om te gaan flyballen. Maar vanmiddag waren een aantal wedstrijdcombinaties, waaronder de vrouw en ik, uitgenodigd voor een flyball selectie training. Op 10 februari wordt er een flyball toernooi georganiseerd in Velddriel waar onze vereniging ook naar toe gaat met een team. Maar om met het toernooi mee te mogen doen, moesten we ons eerst bewijzen. Ik heb mij van mijn beste kant laten zien en we hebben ons geplaatst voor het team.
Nog niet zo heel lang geleden flyballde ik nog op de internationale flyballbox. In het begin leek het er op dat ik het apparaat waar ik nu op train de zogenaamde Hollandse bak, helemaal niks zou vinden. Ik had er totaal geen interesse in. Tot ik een paar weken geleden privé les kreeg van één van de flyballinstructeurs. Zij wist precies hoe ze het aan moest pakken en in een les was ik om. En nu mogen we zelfs al mee naar een wedstrijd. Supertrots is de vrouw op mij. Ze vindt me een echte flyball kanjer. We gaan nu extra trainen met het nieuwe team om straks op de wedstrijd zo goed mogelijk te presteren.

17-12-2007 Otis

Mocht ik alleen mee naar Dorit Aharon. Wat vreemd. Meestal gaan er nog meer mee. Maar omdat ik zo nu en dan kreupel loop bij het opstaan, krijg ik een extra onderzoek. Maar we beginnen natuurlijk altijd met het openen van de koektrommel. Ik heb een rare draai gemaakt. Er zaten een paar rugwervels niet goed, die heeft ze gezet. En zo als je een enkel kunt verzwikken, zo heb ik mijn knie verzwikt. Gelukkig niks ernstigs dus, maar als ik er mee door was blijven lopen had het mij mijn kniebanden gekost. Ik mag de eerste 4 weken alleen maar rechte lijnen lopen en niet sporten. Dus even geen behendigheid trainen. En ook in huis moet ik mij rustig proberen te houden. Dat zal niet mee gaan vallen. Maar we mogen wel hardlopen en aan de fiets mee en dat is ook helemaal te gek. Als ik maar kan hollen, het maakt niet uit hoe. Over 4 weken moet ik terugkomen en hoor ik of ik weer mag gaan trainen.

20-12-2007 Vijfspan

Het vriest niet alleen, nee er vallen ook kleine sneeuwvlokjes. Het is niet veel, maar sneeuw is sneeuw. Het zijn weer interessante tijden voor ons honden. Want we ruiken van alles en nog wat. De luchtjes verdwijnen niet zo snel nu de grond bevroren is. Het lijkt ook wel of de wandelingen twee keer zo lang duren. Overal staan we stil om te snuffelen en de vrouw moet ons telkens mee sjorren om weer een paar meter door te lopen. Zelfs het stuk wat we lopen als we naar het park gaan duurt langer. Boy vindt de bevroren laag op de grasveldjes waar we langslopen zo lekker, dat hij zich telkens laat vallen om er eens lekker doorheen te rollen. En vertelde de vrouw dat wij niet van straat eten?Van straat niet, maar wel van gras. Het park ligt vol met konijnenkeutels en nu in ijsvorm. Dan zijn ze nog lekkerder. Er wordt aardig gerecycled door ons, want konijntjes of eigenlijk meer haasjes lopen er genoeg.

23-12-2007 Tyri

Dat was leuk. Mee in de kar achter de fiets. Toen we met de vrouw naar buiten gingen vonden we het maar gek. Otis en ik moesten in de fietskar en Cadanz mocht er naast lopen. Ik weet wel waarom ik in de kar moet zitten. Ik hou het niet meer zo lang vol om naast de fiets te lopen. Maar Otis kan dat toch wel, dan kan ik lekker gaan liggen. Alhoewel de kar is groot genoeg. We moesten er alleen even aan wennen om er met zijn tweeën in te zitten. Otis moet in de kar vanwege zijn knie. Hij is veel te fanatiek en afgelopen week liep hij helemaal kreupel nadat hij naast de fiets was mee geweest. Het was een lekker ritje en we hadden veel belangstelling onderweg. We lieten wel horen dat we in de kar zaten en veel mensen wilden weten wie al die piepgeluiden maakten. Maar éénmaal op de plaats van bestemming mochten we er uit. De vrouw fietste in een slakkengangetje, zodat we het allemaal op ons gemak bij konden houden en lekker overal konden snuffelen. Er lag nog aardig wat sneeuw en de fietspaden waren behoorlijk glibberig. Toen we weer terug naar huis gingen wisten we meteen wat de bedoeling was en sprongen we zelf in de kar. Het is tenslotte geen verkeerde manier van vervoer. Thuisgekomen werd er gewisseld. De baas ging fietsen met Boy, alleen ging de kar eraf, want die heeft Boy nog niet nodig.

28-12-2007 Otis

We gaan zo een nieuw spelletje doen, zei de vrouw tegen me. In het nieuwe tijdschrift hondenleven staat hoe ik je kan leren om de deur dicht te doen. Nou hoe die open moet weet ik wel. Dat doe ik de hele dag door. Toen de baas en de vrouw van de week naar de verjaardag van Hanny waren heb ik de deur van de garage opengemaakt en hebben we daar lekker huisgehouden. Het zou wel handig zijn als je de deur ook weer achter je kont dicht leert te doen, dan hoef ik niet elke keer op te staan zegt ze steeds. We gingen dus oefenen. Ik moet eerst met mijn neus tegen een geel blaadje duwen en dan krijg ik een beloning. De bedoeling is dat het blaadje op een gegeven moment tegen de deur geplakt zit en ik er dan tegen aan duw. Uiteindelijk gaat het blaadje er af en moet ik op commando de deur dicht doen. De vrouw plakt een geel blaadje op haar hand, ik kijk er naar en krijg meteen een beloning. Ik duw mijn neus er tegen aan en krijg weer een beloning. Lekker simpel toch. Touch, zegt ze en pats, met een flinke duw mijn neus er tegen en weer een frolic. Dan beweegt ze haar hand, maar dat gaan we niet doen. Hup ik trek het hele blaadje eraf. Er weer opgeplakt. Touch, ik hap er weer in. Maar dat is niet de bedoeling. Alleen maar aanraken. Goed hoor, ik duw mijn neus weer in haar hand, lekker hard. Wat een leuk spelletje. Pats, nog een keer, steeds harder. Ik krijg er echt lol in. De vrouw ook, die krijgt de slappe lach, want ik blijf duwen. Na de nodige frolics zijn we gestopt. Op de deur heeft het gele blaadje nog niet gezeten. Je bent veel te wild, zegt de vrouw. Je doet het zo hard dat je de tanden nog uit je mond zal slaan. Morgen proberen we het weer.

30-12-2007 Cadanz

We vertrokken vanmorgen met zijn vieren van huis. Tyri ging ook een keer met ons mee, omdat de baas samen met Boy en Amigo op stap ging. Er was een onderlinge wedstrijddag van ATC, onze gezellige club, waar Otis en ik op maandagavond trainen. Otis had pech, vanwege zijn blessure mocht hij niet meedoen en dat hij het daar niet mee eens was, liet hij duidelijk horen. Telkens als ik uit de auto werd gehaald klonk er luidkeels gejammer vanaf de achterbank. Maar ook Tyri liet zich niet onbetuigd, wat kan die schreeuwen zeg. Ook al mocht hij regelmatig met de vrouw mee om naar de wedstrijd te kijken, als hij achter moest blijven maakte hij kabaal voor tien. En hoe hij het doet snap ik niet, maar hij krijgt het altijd voor elkaar dat andere reuen gek op hem zijn. Het was zelfs zo dat er 2 om hem wilden gaan knokken. Tyri was uit het koord ontsnapt dat hij om zijn nek had en was gezellig tussen 2 Aussie reuen gaan staan keuvelen. Die zagen hem allebei wel zitten en kregen daarom bijna samen ruzie. Toch hebben Otis en Tyri het ook naar hun zin gehad, want we hebben daar veel gelopen op een groot stuk grasland waar we lekker konden hollen. Maar ik mocht wel lopen vandaag en we begonnen met een Vast Parcours. Dat ging helemaal niet verkeerd, behalve dat ik de insteek van de slalom voorbij liep. Op de Jumping gooide ik er 2 latten af en toen kwam er nog een spel. Het was een koppelrace. Door een loting werd je aan een partner gekoppeld en moest je na elkaar een parcoursje lopen. Alleen . . . de bazen moesten met een schaal oliebollen lopen en er mocht er niet 1 vanaf vallen anders kregen we strafpunten. En om me lekker te maken werd de schaal met oliebollen eerst onder mijn neus gehouden. Het begin ging goed. maar verder in het parcours vond ik het toch wel vreemd dat de vrouw met 1 hand omhoog liep met die schaal oliebollen. Dus toch maar even kijken waarom ze dat doet. Nee, HOOG, weer stilstaan en even kijken, HOOG zei ze weer en zo hebben we zonder oliebollen te verliezen de finish bereikt. Nadat iedereen gelopen had werd de keurmeester bekogeld met de overgebleven oliebollen en zelfs de hele bus met poedersuiker werd over hem leeggeschud. En zo eindigde voor ons een hele geslaagde dag.

30-12-2007 Boy en Amigo

We stonden vandaag allemaal wat vroeger op dan normaal. Je bent dan natuurlijk gelijk enthousiast want er zal dan wel wat gaan gebeuren. En ja hoor er gebeurde inderdaad wat, want de vrouw ging vroeg weg met Tyri, Otis en Cadanz. Wij de BB's (de Boys van de Baas) mochten niet mee. Amigo dacht daar wel een oplossing voor te hebben. Flink achter de deur jammeren maar gelukkig voor hem had geen enkel succes. De vrouw vertrok toch. Zijn pleziertje komt nog wel. Boy was veel verstandiger. Zoals altijd blijft hij rustig en houdt alleen heel goed de baas in de gaten. Dus uiteindelijk liepen we allebei achter de baas aan. Overal waar hij ging gingen wij heel "toevallig" ook. En het heeft zin gehad, want vrij snel na het vertrek van de vrouw werd de rugtas gepakt, voor ons een teken dat ook wij weg zouden gaan. Uiteindelijk vertrokken we met zijn drietjes richting Bussloo. Dat is voor ons inmiddels een bekend terrein. Daar zijn we vaker geweest. Hartstikke leuk, zand zeg maar modder en water. Wat wil een rechtgeaarde niet door modder gehinderde hond nog meer. Nou bijvoorbeeld andere honden, en die waren er genoeg. Niet alleen de deelnemers van de door de NODHV georganiseerde wandeling maar ook heel veel onbekenden. Het is een erg populair gebied om honden lekker los te laten lopen. Tot Boy zijn grote vreugde was zijn zus Djarré er ook. Dus dat werd met elkaar rennen en jagen. Ik Amigo hou me daar niet zo mee bezig. Ik loop liever lekker rustig met de baas mee, alhoewel af en toe zette ik toch een vreugde spurtje in, gewoon omdat ik het naar mijn zin had. De anabole steroïden doen hun werk goed. Ik sta weer een stuk steviger op mijn poten. Na een hele tijd werd de wandeling beëindigd. Maar de baas en een paar anderen hadden er nog geen genoeg van gekregen. Eerst naar de frietkraam voor de inwendige versterking en daarna nog een ander gedeelte van het terrein verkennen. Moe maar heel voldaan gingen we weer naar huis. Een mooie afsluiting van 2007.

31-12-2007 Vijfspan

Het was vreselijk vandaag. Wat een knallen. Ze waren veel harder dan voorgaande jaren. Amigo en Tyri waren de hele dag in paniek en ook Cadanz begon op een gegeven moment bang te worden. Otis heeft de hele dag naar het vuurwerk lopen blaffen en is nu redelijk schor. Alleen Boy bleef de rust zelf, maar heeft één keer buiten lopen grommen nadat er vuurpijlen met heel veel knallen de lucht in gingen. De hele dag gaat het door, geen moment van rust. Eigenlijk moeten we uitgelaten worden, maar juist nu beginnen ze weer allerlei vuurpijlen af te schieten. Er wordt gewacht, in de hoop dat al die vuurwerkafstekers toch ook een keer gaan eten, maar het lijkt wel alsof ze dat niet doen vandaag. Nu heeft de vrouw wel een middeltje wat we lekker vinden, zijzelf ook. Daar krijgen we over de dag steeds een beetje van, zijzelf ook. Advocaat noemt ze het. We worden daar zelfs in dit vuurwerkgeweld een beetje rustiger van. Amigo en Tyri wilden nadat ze 's morgens een keer uitgelaten waren, niet meer naar buiten. Ook in de tuin wilden ze niets doen. Het vuurwerk knalde nog na drie uur 's nachts en nadat de visite was weggegaan, bleven de baas en de vrouw beneden op de bank liggen. Toen het echt helemaal stil was en wij weer allemaal redelijk ontspannen waren zijn we met zijn allen naar buiten gegaan. In een dikke mist van vuurwerkdampen liepen we buiten. Er was buiten ons niemand op straat. Nadat we weer thuis kwamen, zijn de baas en de vrouw hun bed ingedoken en hebben we allemaal nog een hele tijd rustig kunnen slapen.
‍