Hondse praat 2008 4e kwartaal

Hondse praat 2008 4e kwartaal

02-10-2008 Boy

Vandaag heb ik van de baas een andere naam gekregen. Super papa. Hij verteld me steeds weer dat ik een super papa ben. Waarom? Omdat Nyrvana vandaag bevallen is van maar liefst 8 reutjes en 4 teefjes. En die zijn allemaal van mij. De baas loopt te stralen maar de vrouw overtreft hem daarin. Zij fluisterde mij in het oor dat er straks een zoon van mij de roedel komt versterken. Zoals jullie weten ben ik gek op puppies, Djoek weet daar alles van, maar nu komt er een van mijzelf en dat vind ik helemaal super. De ODH bevolking van het Vijfspan is straks in aantal soortgenoten in de meerderheid en dat vind ik helemaal niet verkeerd. Dat wordt weer opvoeden. Ik heb geoefend op Djoek zodat ik nu precies weet hoe ik mijn eigen zoon moet aanpakken. Hij krijgt alle ruimte maar ik zal hem ook wel laten weten dat mijn woord wet is. Ook daar weet Djoek alles van
Ik vind het heerlijk dat de baas en de vrouw apetrots op mij zijn, dat doet me goed. Zij geven mij echt het gevoel dat de wereld er met de komst van mijn twaalf nazaten er weer een stuk beter uit ziet. Houden zo zou ik zeggen en voor de nabije toekomst "Takoda here I come".

03-10-2008 Djoek

Ik heb gisteren wel stiekem lopen grinniken achter mijn poot toen ik zag dat de vrouw de paraplu meenam uit de auto toen we in het park gingen lopen.
Ik bleef toch maar een beetje uit haar buurt, want ze was al nijdig op me, maar dat vertel ik zo wel.
Het regende flink hard, dus de vrouw doet de paraplu open en wat zag ze, allemaal gaten. @#$% hoorde ik, Djoek wat ben je toch een mormel. Hoe weet ze nou dat ik het gedaan heb? Waarschijnlijk omdat ik nog niet zolang geleden ook al een paraplu kapot gemaakt heb.
Ik had "los" achter in de auto gezeten bij Boy, omdat Luna vorige week een keer in mijn hok sprong en toen lag daar die paraplu. Kan ik ook niks aan doen hoor! Had hij daar maar niet zo moeten liggen. En wat ik in mijn bek krijg moet kapot. Zo is dat nou éénmaal.
En waarom ze al nijdig op me was? Ze zet altijd het eten alvast klaar op het aanrechtblad in de garage voor we weggaan. Ze vergeet alleen dat ik groot gegroeid ben en er makkelijk bij kan en altijd honger heb. Ze draaide zich maar heel even om en leeg was de bak van Boy. Ik zat nog met mijn bek in de bak toen ze het zag en ik heb toch op mijn donder gehad. Daarom was ze nijdig. Maar ik had het toch lekker zitten.
Alleen jammer dat ik geen eten meer kreeg nadat we thuiskwamen en 's avonds kreeg ik ook minder eten. Maar als ik de kans krijg, probeer ik het toch weer.

05-10-2008 Djoek

Vandaag ben ik de hele dag alleen met de baas weggeweest. Boy had het nakijken en dan bedoel ik dat ook letterlijk. De baas stond op en zoals gebruikelijk rennen we dan alle twee met hem mee naar de garage. Vooral als we gezien hebben dat de tas en zo wordt gepakt. Maar dit keer moest Boy naar binnen en ik zag al aan zijn hele houding dat hem dat heel veel moeite kostte. Van de vrouw hebben we later gehoord dat hij nog een hele tijd voor de deur heeft staan piepen. Maar niet alleen Boy had er moeite mee, ook de baas vond het niet leuk om Boy achter te laten. Ik vond het ook wel jammer maar liep toch even zo snel vrolijk met de baas mee naar de auto.
Uiteindelijk kwamen we in Wijchen terecht op de show van de NODHV. Ik zag allemaal ODH's de één nog mooier dan de ander en ik vond ze allemaal leuk. Zij blijkbaar mij ook want als de baas het had toegestaan had ik de hele dag wel kunnen spelen. Ik heb best veel bekijks gehad. Veel mensen hebben mij voor de eerste keer gezien. Na een tijdje kon ik van tevoren de conversatie al voorspellen. Is dat nou Djoek? Tjé wat is hij groot, waar komt hij vandaan? Krabbel over mijn kop en de baas daarna lekker opscheppen over mij. Met mijn net zes maanden kan ik de mensen al goed lezen. Het is net als spoorzoeken maar dan niet omlaag kijken maar omhoog. Neus in de lucht en ik weet direct in welke broekzak de koekjes en zo worden bewaard. Ze daarna trouw aankijken, gelukkig heb ik van die bruine kijkers, en succes is verzekerd. Best leuk zo'n show.
En oh ja ik ben ook nog gekeurd. Waarom weet ik eigenlijk niet want volgens mij is alles prima in orde en zie ik er net zo uit als andere ODH's. Maar blijkbaar hebben de mensen er behoefte aan om de kleinste verschillen op te merken en aan te tekenen. Daar waren ze goed in. Maar echt keuren nee dat kan ik niet zeggen. Ze duwden geen neus op een zekere plaats in mijn vacht, En zoals iedereen eigenlijk behoort te weten, lees je zo een hond. Niet door er alleen maar naar te kijken en de baas op commando rondjes met mij te laten lopen. Wat dat betreft kunnen ze van mij met mijn zes maanden nog heel wat leren. Misschien moeten ze keurmeesters voorzien van een soort geleide hond, zeg maar geurhond. Daar zouden ze veel aan hebben.
De baas was overigens heel tevreden. Ik heb een mooi keurrapport en ben vielversprechend wat dat dan ook mag zijn. Mij maakt het niet uit. Ik ging weer met de baas mee naar huis zoals ik gekomen was en werd hartelijk door mijn roedelgenoten ontvangen. Besnuffeld zoals het hoort en zij wisten direct wie ik allemaal ontmoet had. Kijk dat is nou informatie opdoen over elkaar.

11-10-2008 Het Vijfspan

Waar kunnen we een klacht indienen? We worden honds behandeld of liever gezegd we worden behandeld als haringen, maar dan als haringen in een ton. Luxe honden die wij zijn, zijn we gewend om in de auto alle ruimte te hebben. Maar dit keer was het behelpen en dat 450 kilometer lang. Hutje bij mudje achter in de auto van de baas. Wij met ons zessen tegelijkertijd in de auto. Niks uitgebreid liggen. We konden wel liggen maar als je niet goed oplette kreeg je de poot van een van je roedelgenoten in het oog. Gelukkig kunnen wij veel van elkaar hebben dus we schikten ons als hondsmoedigen in het lot. De baas en de vrouw die hadden nergens last van. Die zaten prinsheerlijk op hun zetels voorin. Verschil moet er zijn riep de baas nog naar ons achterin. Wij zijn dat met hem eens maar dan natuurlijk wel omgekeerd. Wij luxe en de baas en de vrouw hutje bij mudje. Maar zoals gebruikelijk hadden wij niet het vetorecht en is er geen sprake van enige democratie bij het Vijfspan. Gelukkig hebben we een bewijs. Kijk maar op de website en als het nodig is zullen we dat bewijs gebruiken.
We reden weer eens naar Buitenpost. Wat daar te doen is hebben wij niet helemaal door. Als we daar aankomen mogen wij in een buitenren en gaan de baas en de vrouw voor een paar uur naar binnen. Wel horen wij allerlei concurrenten blaffen. We hebben eerst nog teruggeblafd maar daar zijn we maar mee opgehouden. Het had geen zin. Als de baas en de vrouw ons weer komen halen dan ruiken ze naar iets heel bekends. Wij ruiken puppen. Het zal toch niet waar zijn? Zijn we net gewend aan Djoek en dan zou er weer zo een bijkomen? We geloven het niet maar als we meer dan twee keer naar Buitenpost rijden dan beginnen we het toch zeker te weten. De aandacht van de baas en de vrouw zal dan over ons zevenen moeten worden verdeeld. Gelukkig hebben beiden heel veel aandacht genoeg dus dat zal we lukken. We wachten volgende week maar af. Maar daarna weten we het zeker en dan zullen we gaan beraadslagen hoe we de nieuwe pup moeten gaan opvoeden volgens de regels van Het Vijfspan. We hebben een ervaringsdeskundige in ons midden. Djoek. Dan weten we hoe we het niet moeten doen en kunnen we de fouten vermijden die we bij hem hebben gemaakt zoals voordringen bij de etensbakken en als je niet oplet jouw etensbak induiken. Het is dat de baas daar altijd alert op is maar eigenlijk hebben wij daar onze kans laten liggen. Volgende keer beter zullen we maar zeggen.

18-10-2008 Het Vijfspan

We weten het zeker. We weten het echt heel erg zeker. Het kan geen toeval zijn. Voor de derde keer rijden de baas en de vrouw naar het hoge noorden. En wij mogen, of liever gezegd wij moeten mee. En als we er dan zijn dan ruiken we het. We zijn niet gek. We ruiken puppies. En we weten wat dat betekent. Een keer kijken, dat is belangstelling , twee keer kijken dat is toeval maar drie maal achter elkaar gaan kijken dat is UITBREIDING van de roedel. En dat zonder overleg met ons. We denken daar allemaal verschillend over. De ouderen onder ons die net Djoek hebben overleefd beginnen te zuchten. De roedelleider denkt ha fijn weer een ondergeschikte er bij en onze jongste Djoek denkt, heerlijk een nieuwe onvermoeibare speelmakker er bij.
We zijn alleen benieuwd wat er bij komt. We hebben daar nog geen honden gezien. Amigo en Tyri hopen allebei op een soortgenoot want dat zijn eenlingen in de groep. Een soortgenoot erbij dat geeft meer overwicht De Aussies denken, als er weer een Aussie bijkomt dan zijn wij als soort in de meerderheid en dat is nooit weg. Wat die twee ODH's denken, dat houden ze voor zich. Waarom? Geen hond die het weet maar af en toe zien wij ze stilletjes genieten met zijn tweetjes en je ziet ze groeien. Wij willen liever geen ODH want stel je voor drie Boy's, zo'n 150 kilo waar je je tegen moet verweren. Onbegonnen werk toch? Boy en Cadanz hopen allebei op een teefje want daar zijn ze gek op. Wij vertrouwen er op dat de baas en de vrouw een verstandige keuze maken.
Maar wie er ook bijkomt. Hij of zij is welkom. We zullen onze taak als pleegouders weer op ons nemen. Daar hebben we inmiddels heel veel ervaring in gekregen. Een voordeel heeft een grote hond erbij wel. Als haringen in een ton in de stationwagen liggen dat kan dan niet meer want daar is eenvoudig weg geen plaats meer voor. En een schoothondje erbij dat kunnen we ons niet voorstellen. We gaan met de baas en de vrouw aftellen en zullen volgende keer als we daar in Buitenpost zijn proberen meer te weten te komen.

26-10-2008 Djoek

Ik wordt groter en ik wordt zeker sterker. Hoe ik dat weet? Dat zal ik jullie even vertellen. Vanochtend gingen we weer speuren. Dat weten Boy en ik al zodra we opstaan. De baas vraagt zich nog steeds af hoe we dat nu kunnen weten, maar dat laten we hem natuurlijk niet weten want we hebben er schik in dat hij niet weet hoe wij dat weten. Wat een weetjes hÈ
In de auto die nog vol met de haren van de hele meute zat van de rit van gisteren naar Buitenpost reden we naar de weilanden. In tegenstelling tot de weersverwachting was het nog droog toen we aankwamen. Als het spoor voor Boy gelegd is gaan we met zijn drietjes het bos in, nou ja bos, een groep bomen bij elkaar tussen de weilanden. Daarna mag ik tegenwoordig alleen in de auto blijven. en daar ben ik trots op want dat betekent dat de baas mij, de thuis erkende sloper, toch vertrouwd. Ik wil hem natuurlijk niet teleurstellen dus laat ik die aantrekkelijke hoofdsteunen maar met rust.
Als Boy gespeurd heeft dan mag ik. Kijk Boy mag niet zien waar het spoor loopt maar ik als beginneling mag toekijken hoe de baas een spoortje legt. De riem van mij wordt dan vastgehouden door Ingrid. En toen kon ik merken dat ik sterker begin te worden. Want bij haar blijven terwijl de baas een spoortje legt nou dat dacht ik niet. Dus ik naar voren en Ingrid daar een paar meter al struikelend achteraan. Ik had haar bijna om. TjÈ wat is ie sterk hoor ik haar nog naar de baas roepen. Maar Ingrid ook niet voor een gat te vangen gaat over mij heen staan en houdt mij bij de halsband vast. Toen kon ik geen kant meer op..
Daarna heb ik het spoortje mogen lopen en geloof me dat kan ik heel fanatiek. Ik heb er een neus voor. Daar kan de baas alles over vertellen. Want als ik in de buurt met de baas ga wandelen en ik ruik waar Joke met haar honden heeft gelopen, dan gaat mijn neus naar de grond en die komt er niet meer vanaf en dan zet ik het op een trekken. Helaas vind de baas dat nooit zo'n goed idee en loopt hij snel een andere richting in. Dat belooft wat voor als ik groot ben. Laat de kracht maar komen.

31-10-2008 Djoek

De baas heeft weer eens een nieuwe uitdrukking voor mij uitgevonden. Het is niet Djoekproof. Wat hij daar nou precies mee bedoelt weet ik niet echt, maar het klinkt wel leuk. Hij gebruikte de term Djoekproof toen hij de achterbank van de auto weer omhoog klapte. Hij had de bank neergeklapt omdat alle honden van het Vijfspan achter in de auto moesten. Je weet wel de baas was nog zo trots dat wij van het Vijfspan zo dichtjes bij dichtjes als haringen in een ton kunnen liggen. Dat is natuurlijk ook best iets om trots op te zijn maar de baas weet nu waarom ik dat ook zo goed kan. Ik heb me de hele weg stilletjes gehouden en zo al om mij heen kijkend zag ik dat er een veiligheidsriem achter in de auto hing, Nu ben ik nooit te beroerd om de veiligheid te checken dus heb ik daar mijn tanden maar eens ingezet en ik kan jullie verzekeren dat die riem erg sterk was. Let op het woordje was, want nadat ik er eens goed aan getrokken had om te zien hoe het met de stevigheid zat is de treksterkte van de riem op zijn minst gehalveerd. Van onder naar boven heb ik hem met mijn tanden geperforeerd. Daar ben ik mee opgehouden toen ik zag dat er aan de andere kant van de achterbank er nog een hing. Die moest natuurlijk ook even nagekeken worden. Die heb ik niet geperforeerd maar daar heb ik een andere test op losgelaten. Hij kan scheuren dat weet ik nu wel zeker want dat is precies wat ik heb gedaan. Kortom als jullie achterin willen meerijden, het waren veilige riemen maar nu heeft het eigenlijk geen zin meer om ze te gebruiken want ik heb veiligheid en riem gescheiden.
Djoekproof wie weet wordt dat bij de consumentenbond nog eens een term om aan te tonen dat iets heel erg stevig is, want de baas zegt nu "Als het Djoek kan doorstaan kan het alles doorstaan". En weet je wat het fijne is? Hij blijft gek op me. Heerlijk zo'n baas toch?
‍

03-11-2008 Djoekieman

Volgens de vrouw ben ik een mix tussen Otis en Cadanz. We hebben allemaal een aantal bijnamen en één van mijn bijnamen is Djoek de sloper. Ik heb geen idee waarom, maar ik zet wel graag mijn tanden ergens in en dat het dan per ongeluk kapot gaat kan ik ook niet helpen. Maar . . . Cadanz had dezelfde bijnaam, Cadanz de sloper dus. Het schijnt dat die ook heel wat op zijn geweten heeft.
één van de bijnamen van Otis is Houdini. Nu noemen ze mij ineens Houdini de 2e. En dat komt, ik werk net zo met mijn voorpoten als Otis. En Otis kan o.a. het traphekje openmaken, maar dat kan ik ook. En dat hebben de baasjes gemerkt, sta ik ineens boven bij ze terwijl het traphekje dicht zat, want traplopen kan ik ook als de beste. Ik heb een paar keer laten zien hoe het moet, maar het schijnt niet de bedoeling te zijn dat ik de trap op en af loop wanneer ik daar zin in heb. Dus wordt er een extra blokkade voor de trap gezet als ze de deur uitgaan.
Ik kan ook knuffelen en kusjes geven als de beste, heerlijk kroelen op de bank net als Cadanz. Ondernemend ben ik ook en dat is weer iets wat Otis ook is.
Ik weet het niet, maar ik denk dat ze stiekem een beetje jaloers op de baas is. Dat hij altijd met zo'n leuke jongen als ik op pad ga om te trainen en zo, samen.

16-11-2008 Djoek

Ik heb vandaag weer wat geleerd. Ik ben tenslotte een jonge hond van 8 maanden en dan moet je heel snel leren door ervaringen op te doen. En wat heb ik dan wel geleerd? dat leg ik jullie even uit. Ik heb geleerd dat slopen lonend is, daar word je beter van. Waarom ik dat zeg? Dat zeg ik omdat we vandaag gingen wandelen in de Loonse- en Drunense duinen. We waren in dit geval de baas en de vrouw met vier van het Vijfspan. Tyri en Amigo, de beide oudjes gingen niet mee. En we gingen met één auto. Je weet wel de auto die ik al eens heb getest en die niet Djoekproof bleek te zijn. We hadden heerlijk gelopen en gingen terug naar de auto. Wie moesten er in? Juist ik niet. Ik mocht of liever gezegd moest mee naar het terras, heerlijk bij al die andere mensen en honden vertoeven terwijl mijn mede-makkers (Boy, Otis en Cadanz) in de auto moesten blijven. En waarom mocht ik mee? Ik hoorde de baas tegen de vrouw zeggen die sloper laten we nog maar niet achter in de auto tenslotte moeten ze daar een heel tijdje in wachten. Groot gelijk antwoordde de vrouw. Dus slopen loont. Nu nog even nadenken of ik nog iets groters of duurders kan slopen. Dan mag ik vast altijd mee en laat ik een verpletterende indruk op het netvlies van de baas achter.

Wat ik nog meer geleerd heb. Op een terras zitten met een man of dertig en bijbehorende honden is leuk. Sterker nog ik kwam er achter dat ik leuk ben. Tenminste menigeen deed heel veel moeite om mij aan te halen en om mij een traktatie toe te stoppen. Ik ben heel anders dan Boy ik ben wel in voor een aai en zeker in voor een traktatie. Dus liet ik me van mijn goede kant zien. Sommigen vonden mij wel groot voor 8 maanden maar daar heb ik geen last van. Ik weet niet beter. Wel veel voordeel, want zonder problemen kon ik mijn kop op de tafeltjes krijgen om te zien of daar soms de traktaties lagen die men mij zou willen toestoppen maar die ze mij nog niet hadden gegeven. Ik zag veel maar helaas vond de baas het niet zo'n goed idee en werd het mij verboden. Jammer maar ja je legt je er maar bij neer, tenslotte kreeg ik het door sommige mensen bijna in mijn mond gepropt dus waarom nog moeite doen om te kijken wat er op de tafeltjes ligt. Tenslotte ben ik wel groot maar niet dom. Waarom moeilijk doen als het zo ook vanzelf in je mond komt. Dan vang je twee vliegen in één klap. Ik laat aan de baas zien dat ik luister en krijg toch mijn zin. Ja als de mensen mij niets hadden gegeven Ja dan weet ik het zo net nog niet. Tenslotte ben ik pas 8 maanden en goed luisteren daar heb ik hopelijk nog vele jaren voor. Ik ben wel zo slim om mijn jeugd goed te gebruiken. Nu mag het allemaal nog ook al weet ik eigenlijk beter.Boy. Maar nog even, dan komt er een klein vriendje bij en hoeft ze niet meer jaloers te zijn. Toch wel jammer eigenlijk.

22-11-2008 Djoek

Vandaag is het DDay. Nu zullen jullie zeggen het is elke dag wel Djoek Day maar nee ik bedoel heel wat anders. DDay staat dit keer voor Diploma dag. Ik vond het al zo raar. Ik mocht alleen mee met de baas naar Culemborg terwijl Boy piepend achter de deur thuis moest blijven. Lekker gevoel geeft dat overigens joh. De baas helemaal en alleen voor mezelf. Ook gingen we veel vroeger dan anders maar daar aangekomen zag alles er nog hetzelfde uit. Ik zag ook weer allemaal bekenden maar wat me wel opviel was dat de mensen allemaal wat gespannen waren.
Ik schreef al dat we vroeg waren dus met mijn speurzin ontdekte ik al heel gauw dat er veel konijntjes over het veld hebben gelopen. En je kent me, daar steek ik mijn neus voor in het gras. Ik kan ze bijna zien zeg maar. Ik kan precies vertellen waar ze gelopen hebben en welke richting ze uitgingen. Knap van mezelf toch? Alleen de baas dacht daar duidelijk anders over. En had veel liever dat ik aandacht voor hem had. Vooral tijdens het volgen.
Wat ook heel anders was dan normaal is dat we dit keer vier instructeurs hadden in plaats van alleen Jack, onze trainer. Vond het raar en eigenlijk ook een beetje overdone. Zo slecht ben ik nu ook weer niet of zouden ze elkaar moeten bijspijkeren?
Enfin we deden gewoon onze oefeningen maar dit keer veel meer solo dan normaal. Het werd steeds kouder en het ging verschrikkelijk hard wit regenen. Later begreep ik dat, dat nou sneeuw heet. Had ik nog nooit gezien laat staan gevoeld. Maar ik had er geen ,last van. Die konijnen hË die zaten nog in mijn gedachten. ook toen ik alleen met de baas moest gaan lopen. Ik trok hem nog een paar keer de goede richting op maar hij kwam niet mee. Sterker nog hij liep een hele andere kant op. Dus na een tijdje hield ik er maar mee op en gaf ik hem zijn zin. Een beetje stom naast zijn knie lopen en daar nog voor beloond worden ook en dat onder het toeziend oog van vier instructeurs. Ik zei het al, heel erg overdreven.
Alle oefeningen verder gingen best goed. Naast, voet, af, zit, staan, blijf, tandjes kijken, hier en vooruit naar het paaltje ik draaide er mijn poot niet voor om. Zolang ik na afloop maar een beloning krijg zie ik het nut er wel van in. Sterker nog dan vind ik het leuk, vooral als ik zie dat ik de baas daar een plezier mee doe. Een baasjes hand is gauw gevuld vinden jullie niet.
Daarna allemaal naar de kantine en na wat wachten kwam één van die vier iets aan ons vertellen. Opeens werd iedereen blij en viel het woord geslaagd. Mij zegt het niets maar het was wel leuk om te zien. Wat blijkt. Ik ben gediplomeerd. Ik heb een A examen gehaald en dat zonder mij extra in te spannen. Ik bleef gewoon mezelf. Mooi toch? Ben benieuwd of dat ook nog invloed heeft op het eten dat ik krijg. Misschien in het vervolg wel meer. Diploma's moeten betaald worden.En in huize het Vijfspan werd het nog leuker. Ook Cadanz is geslaagd. Maar dan voor zijn C diploma. De bazin heeft daar een leuk stukje over geschreven op haar Hyvespagina. Kijken daar dus zou ik zeggen.

27-11-2008 Songan

Zo, pas lid van het vijfspan en nu voor het eerst op de hondse praat. Ik ben de jongste van het stel en nog net geen 8 weken oud. Maakte ik twee daagjes terug nog deel uit van een nest van 12 puppen nu ben ik het zevende lid van het vijfspan. En die zijn duidelijk ouder, groter en sommige heel anders van uiterlijk dan dat ik gewend was. Al zeg ik het zelf, ik heb me heel snel aangepast aan de roedel. Als er eten wordt uitgedeeld sta ik vooraan oftewel dan lig ik op de voeten van de baas om er maar zo dicht mogelijk bij te zijn. Als er gebeld wordt of als één van de anderen aanslaat dan doe ik heel dapper mee. Ik ga staan, maak me groot en ik brul zo hard als ik kan. Zo draag ik mijn steentje bij aan het groepsgevoel en maak ik me nuttig. Mijn roedelgenoten kunnen het wel waarderen. De vrouw en de baas niet, die dammen me gelijk in. Eigenlijk raar want ik laat weten dat ik onraad bespeur en dat moet je toch door geblaf (in mijn geval nog gekef) laten horen. Raar hoor die honden op twee poten. Ze mogen dan wel veel kunnen maar hier hebben ze duidelijk geen verstand van. Misschien leren ze nog wat van mij. De tijd zal het leren.
Ik hoor de vrouw ook vaak zeggen wat lijkt hij in zijn doen en laten toch veel op Boy en dat vinden ze hier leuk. Boy zelf maalt er niet zo om. die komt me wel eens bekijken, ruikt wat aan me en gaat weer zijn weg. Djoek daarentegen die kan me niet met rust laten, die wil met me spelen maar heeft nog niet zo goed in de gaten dat ik nog heel erg klein ben. Mijn koppie past met gemak in die bek van hem en als dat gebeurt moet je naar de gezichten kijken van de vrouw en de baas. Ik kan het dan niet zien maar volgens mij schrikken ze. Er zit absoluut geen kwaad in Djoek en ik heb zo het idee dat Djoek mijn favoriete speelkameraadje gaat worden want als ik hem niet opzoek zoekt hij mij wel op. Ik durf hem zelfs al in zijn lip te bijten. Ik denk dat ik wel goed ben terecht gekomen. Veel roedelgenoten, een vrouw en een baas die echt blij met me zijn en genoeg te eten. Wat wil een beginnend ODH nog meer. Ik zou het niet weten. Jullie wel?

30-11-2008 Songan

Ik heb het er maar druk mee. Opgroeien in huize het Vijfspan. Ik heb zoveel (grote) broers dat ik eigenlijk geen tijd heb om te slapen. Maar de baas en de vrouw zien er wel op toe dat ik mijn rust neem. Rusten doe ik bijvoorbeeld aan de voeten van de vrouw als die achter de computer zit op haar kamer. Ze neemt me dan altijd mee naar boven. Een aangezien even computeren niet bestaat (zegt de baas tenminste) kom ik daar altijd weer bij. Wel maak ik me wat zorgen. Ik groei goed. Ben al een stukje zwaarder dan dat ik was en de vrouw kan me nog steeds optillen. Maar hoe moet het als ik een kilo of 15 weeg. Dan lukt het de vrouw niet meer om me mee naar boven te dragen? Moet ik dan beneden blijven of geeft mijn vrouwtje dan het computeren op? Voor mij is dat op dit moment een wereldprobleem waar ik nog niet uit ben. Voorlopig loop ik maar overal achter haar aan zodat ze niet de kans krijgt om mij te vergeten om mee naar boven te nemen. Komt tijd dan komt raad toch?
Ik heb al één ding ontdekt waar ik duidelijk in verschil met de anderen. Mijn vader is altijd bij me en dat is een veilig gevoel. De vrouw vindt me erg op papa lijken en als ik dat dan hoor en ik kijk naar mijn paps dan voel ik me zo klein als ik nog ben, een hele grote jongen. Een echte onvervalste Nyrvana Boy. En dat is kicken hoor?
Ik kom ook geen aandacht tekort. Speel ik met Djoek dan komt Cadanz zich er snel mee bemoeien. Speel ik met Cadanz dan weet Djoek niet hoe gauw hij mijn aandacht moet opeisen. Leuk hË? Ze vechten hier om mijn aandacht. Ik krijg vast een onbezorgde jeugd. De afgelopen week pakken ze me in ieder geval niet meer af.
Ook ben ik al naar een echt bos in Lage Vuursche geweest. Wij met zijn allen in de auto en ik lekker tegen de heup van de vrouw op de achterbank. Prima plekje en ik zie de anderen denken waarom hij wel en wij niet? Dat komt natuurlijk omdat de vrouw zo ontzettend gek met me is of zou het komen omdat ze bang is dat ik zo zonder haar van de achterbank af kukel. Ik houd mezelf maar voor dat dat het niet is.
Dat bos was trouwens een hele belevenis. Ik ben wel een klein uurtje in het bos geweest en dat kostte me helemaal niet echt veel inspanning. De enige inspanning die ik had was eigenlijk van hoe klim ik er uit om lekker met de andere te gaan ravotten. Want dat hebben die baasjes van mij al in de gaten. Ik ben net als mijn papa en Djoek. Ik trek met niets van modder aan, Modder is geweldig. En papa Boy is mijn lichtend voorbeeld. Hij gaat ook altijd midden in de modder liggen. En zoals het gezegde luidt, "goed voorbeeld doet goed volgen" Daar krijgen die twee nog het nodige werk aan. En nu ga ik pitten en dromen over grootse belevenissen met het vijfspan. Mijn naam is Songan en die ga ik waar maken.
ps Als je me echt goed wil zien ga dan op de linkerfoto met je muis staan. De baas heeft gezegd dat ik dat even moet laten weten. Persoonlijk ga ik liever achter de muis aan dan dat de muis op mij gaat staan. Gekke baas heb ik hè.
‍

04-12-2008 Otis

Ik heb er sinds ruim een week weer een discipel bij. En wat voor ÈÈn!! Een klein brutaal ding is het. Trekt zich er niks van aan als ik hem waarschuw, sterker nog, hij begint me uit te dagen. Keffend ligt hij dan voor me. Weet hij niet wie ik ben? Dat zal ik hem dan laten weten. Ik sta op en ga boven hem staan. Wat denk je wel, eigenwijsneus! Hm, even is het rustig, maar daarna zoekt hij een ander slachtoffer.
Tyri bijvoorbeeld. Wordt zijn neus afgelebberd door Boy, staat die kleine ondertussen aan zijn staart te trekken. Zo iets heb ik nog niet eerder meegemaakt. Hij heeft absoluut voor niemand van ons ontzag.
Want die Amigo heeft het ook te verduren. Hij probeert indruk te maken met zijn zwaar gegrom, maar dat nest gaat gewoon tussen zijn voorpoten liggen. Amigo zucht eens diep en legt zijn kop er dan maar naast.
Djoek is zijn grote speelmakker, maar ook hij heeft het soms zwaar. Nou is Djoek ook niet zo zachtzinnig, maar die kleine hangt gewoon aan zijn lip en loslaten ho maar. Zou er soms Pitbull in zitten? Of hij gaat onder Djoek staan en begint hem aan de vaantjes van zijn voorpoten te trekken. Arme Djoek, kan hij er niet bij en Songan laat hem niet los. Wie moet er nou eigenlijk beschermd worden hier?
Die jeugd van tegenwoordig, waar moet dat naartoe. Volgens mij gaat er iets helemaal mis met de opvoeding. Ik denk dat ik me er zelf maar eens mee ga bemoeien.

10-12-2008 Boy

Pompediepom, Pompediepom. Ik loop vrolijk door het huis. Ik ben zo vrolijk omdat ik het zo naar mijn zin heb. Vader geworden van 12 kinderen. Van de baas hoor ik dat er regelmatig berichtjes binnenkomen van mijn kids en dat ze het allemaal goed maken. En er loopt er ÈÈn bij ons rond. Songan is helemaal in de roedel opgenomen en ik mag helpen bij het opvoeden. Wat wil een rechtgeaarde zich verantwoordelijk voelende reu nog meer?
Ook heb ik net van de baas gehoord dat er volgende week vrijdag weer visite komt. Een hele bekende graag geziene gaste. AnneMarie uit het hoge noorden komt weer een paar dagen logeren. Ik weet wat dat inhoud. Ik mag weer aan de bak en daar ben ik zeker niet op tegen. Morgen ben ik de bruidegom zingt het door me heen en ik kijk meewarig naar Cadanz. Die heeft straks het nakijken. Die zou willen dat ie mij was. Mooi niet ik kan het wel alleen af daar heb ik Cadanz niet bij nodig. Ik heb haar al een keer ontmoet. Ze heet Takoda en ze is een heel lief teefje. Als alles goed gaat, komen er nog meer kleine Boytjes en Boyinnetjes op de wereld. Daarom loop ik nu van Pompediepom, Pompediepom. Dat kunnen jullie je toch wel voorstellen? Hoe zouden jullie reageren bij dergelijke vooruitzichten? Jammer dat jullie geen ODH zijn toch? Ik ga vast dromen en één keer raden waarover?

20-12-2008 Het Vijfspan

De baas heeft problemen. En normaal is zijn probleem niet ons probleem maar dit keer wel. Hij heeft problemen met de computer en nu is het eigenlijk onverantwoord om het internet op te gaan. De PC is onbeschermd zegt hij, wat dat dan ook moge betekenen. Voor ons houdt het in dat alle verhalen die wij hem vertellen niet op de site terechtkomen en dat vinden wij niet leuk. Doen we zo'n beetje voor niks onze artistieke best. En we hebben nog wel zoveel te vertellen. Trouwe lezers worden op deze wijze teleurgesteld en dat is jammer. Nieuw gemaakte hele leuke foto's van Songan en van ons worden niet gepubliceerd en dat naar onze bescheiden mening een echte ramp voor de wereld. (Wij hebben geen schoenen en kunnen er dus ook niet naast lopen).
Voor eventjes heeft de baas het risico genomen om dit even te laten weten maar daarna gaat de kabel er weer uit en is het stil op de site. Wij hebben daarvoor begrip en vragen dat ook aan jullie. zodra alles weer werkt zoals het moet werken gaan we er met zijn allen weer vol tegenaan. Svp geduld dus.

24-12-2008 Boy

Ik heb wel een paar emotionele dagen achter de rug zeg. Afgelopen zaterdag, zondag en maandag hadden we Takoda te logeren. Een loopse Takoda moet ik vermelden. Dat hebben we hier in huize het Vijfspan met alleen maar reuen goed kunnen merken. We werden er allemaal opgewonden van en deden goed ons best om toch maar zo dicht mogelijk bij Takoda in de buurt te komen. Maar ze hadden allemaal het nakijken. Alleen ikke mocht op gezette tijden bij Takoda in de buurt komen. En ik kan jullie verzekeren Takoda is een hartstikke lekkere teef die heel goed kan uitdagen. De eerste dag viel dat nog wel mee maar vanaf zondag wist ze niet hoe ze van me af kon blijven, en dat was wederzijds. En spelen en lonken dat ze deed. Ik moest gelijk denken aan het liedje "Ze kon het lonken niet laten".Helaas eindigt daar het refrein met "en oh oh oh oh daar komt narigheid van". En narigheid kwam er. Dat lag niet aan Takoda maar dat lag aan mij. Normaal gesproken ben ik er best trots op dat ik fors uit de kluiten gewassen ben, maar de afgelopen dagen dacht ik daar heel anders over. Waarom?
Moet je je eens voorstellen dat je opgewonden bent en dat je graag wilt. Na de normale hoffelijkheden zoals ruiken, likken en patsen te hebben uitgewisseld bespeur je de verovering en wil je er voor gaan. Je bestijgt en dan zakt de hele wereld onder je weg. Erger nog Takoda zakt onder je weg. Daar sta je dan als forse reu toch aardig beteuterd bij te kijken. Niks afmaken maar stoppen met de gein. De baas en AnneMarie hebben nog diverse malen geprobeerd Takoda op het moment supreme omhoog te houden maar daar moest ik weer niks van hebben. Dat zag ik echt niet zitten.
Ik hoorde de baas nog zeggen. Die twee liggen elkaar wel heel erg goed. Als er al puppen komen zijn het echte liefdespuppen. Dus teneinde raad zijn we met zijn allen naar de dierenkliniek in Putten gegaan. Daar was een hele erg leuke dierenarts die mij van mijn frustraties heeft afgeholpen en Takoda dat heeft gegeven waar ze voor kwam. Eind goed al goed toch? En nu maar wachten of er nog meer nazaten van mij komen.
Nu ik hier weer tot rust gekomen ben, ben ik toch wel weer blij met mijn postuur. Ik zit goed in mijn vel en dwing weer net als vanouds overal respect af. Ik ben ik en ik ga mijn taak als Vader weer opnemen. Volgens mij zie ik daar Songan klieren. Die ga ik even opvoeden.

28-12-2008 Songan

Ik wist niet dat de wereld zo groot is. Vandaag gingen we allemaal de auto in of liever gezegde de auto's in want de wandelkar voor mij moest ook mee. En het duurde een hele tijd voordat we er weer uit mochten. Zo lang heb ik nog nooit meegereden. Volgens mij reden we naar het einde van de wereld. Ik had de baas en de vrouw al horen praten over Bussloo maar dat zei mij nog niks. Boy en Amigo wel. Die reageerden blij dus ik nam aan dat ik het ook leuk zou vinden. En dat klopte, want toen we aankwamen zagen we veel meer ODH's. Zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien. In alle soorten en maten maar ik en Zaynah waren duidelijk de kleinste met onze 12 weken. Zaynah is mijn zusje en die woont bij San in Eindhoven. (klinkt ook al zo ver weg). Wat bleek, we liepen mee met een wandeling van de NODHV. georganiseerd door Ida-Maria. Ik mocht natuurlijk nog niet zover lopen dus werd ik in de kar gedumpt. Gedumpt ja jullie lezen het goed want zelf vond ik dat ik best zelfstandig mee kon lopen maar de vrouw dacht daar duidelijk anders over. 12 weken is goed voor ca. 12 minuten lopen hield zij me voor. En als zij je iets voor houdt dan gebeurt dat, ook al zet je een grote blaf op. Dus in rijen van twee (Zaynah in haar eigen vrouw aangedreven voertuig) gingen we op weg vergezeld door papa Boy en pseudo pleegvader Djoek. Twee zusjes van Djoek waren er ook. Accun en Brice. Brice was net loops geweest en je kan het raden papa Boy had dat gelijk in de gaten want die werd, niet gehinderd door leeftijdsgrenzen, erg druk en probeerde haar te versieren. Maar de baas hield hem goed in de gaten dus geen schijn van kans voor hem. Na een paar minuten mochten wij er uit. Joepie dat was geweldig, heerlijk dollen met mijn zusje en heel veel vreemde honden ontmoeten. Ik had de tijd van mijn leven maar net toen ik echt op dreef kwam moest ik weer hups de kar in en vervolgde we onze weg. Nou moeten jullie weten dat ook AnneMarie mee liep met Afrah en Forest. Boy is gek op AnneMarie want als hij die ziet is het feest. zo ook afgelopen week met Takoda. En volgens mij rook Boy Takoda want hij was niet weg te slaan bij Afrah, dit tot groot ongenoegen van Forest maar die had bij Boy niet veel in te brengen.
Natuurlijk waren wij erg achterop geraakt omdat we zo'n tijdje hadden gespeeld maar Boy heeft een goede neus en zette het op een lopen om Afrah weer in te halen. Hij was al bijna bij de horizon toen de baas hem terugriep. En hij kwam terug, hij wilde mij natuurlijk niet achterlaten. En dat herhaalde zich zo'n aantal keren. Uiteindelijk bleef papa Boy bij ons en ging hij rennen met Djoek.
Later bij de koek een zoopie tent mocht ik er weer uit en ook toen was er weer een familie happening. Brice en Accun, de zusjes van Djoek waren daar ook samen met hun baasjes York en Wendy en Albert en RenÈ. Dus Boy werd aan de boom gezet zodat de baas rustig koffie kon drinken zonder dat hij Boy van Brice hoefde af te plukken. Ik mocht weer ravotten en dat heb ik samen met Zaynah gedaan. Happen, duiken en onder de kar kruipen om vanuit die positie een aanval in te zetten, heerlijk dat is genieten.
Daarna terug naar de auto's. Ik en Djoek moesten de auto in. Papa Boy mocht samen met de rest van het Vijfspan weer meelopen zodat ook de rest van de roedel aan hun trekken kwamen. Later in de auto hoorde ik van hun dat ze ook hebben genoten. We lagen allemaal voor apegapen en zo kwamen we weer thuis waar ik zo flink als ik ben toch nog even een plasje in de garage heb gedaan. De vrouw deed namelijk te laat de achterdeur open en ze weet het, ik heb een hekel aan wachten. We hebben genoten van de wandeling en van de familiehappening. Wat mij betreft elke week.
Oh ja. één klein feitje wil ik nog even kwijt. Het is Boy al diverse malen gelukt wat de baas nog nooit is gelukt. Ook op deze wandeling weer. Een wildvreemde vrouw vraagt aan haar vriend of die een foto van haar samen met Boy wil maken. Zou de baas jaloers zijn?
‍