01-05-2008 Boy

Het leven van een hond valt niet altijd mee als je rust wilt hebben. Neem nou vandaag. 's morgens om een uurtje of vijf word ik wakker van de vrouw. De vrouw staat op en begint druk in huis te rommelen. De baas blijft liggen dus denk je daar moet ik me bij aansluiten. Pitten maar. Maar nee hoor om half zes wordt ook de baas wakker gemaakt en moeten we met hem een verplicht rondje lopen. En dat terwijl ik nog moe ben van gisteren in het IJsselbos rennen. Gelukkig snel weer thuis. De vrouw vertrekt en de baas vertrekt weer naar boven. Ik mee dus. Aansluiten maar weer is het motto. Maar een uurtje of negen moeten we verplicht de auto in. We zijn in dit geval Amigo, Tyri en ik. Moeten we weer een heel eind lopen in de Soesterduinen. Druk druk druk dus. Amper thuisgekomen krijgen we eten en daarna gaat de baas eten. Wij honden gaan altijd voor. Goed toch? Hoe we het in de gaten hadden weet ik niet maar toen de baas na het eten opstond stormden we met zijn drietjes gelijk naar de deur. Maar nu moest alleen ik mee. En waar gingen we heen, druk druk druk, naar Maurik voor de teamwedstrijden waar Otis en Cadanz aan meededen. We gingen ze aanmoedigen. Ook daar was het druk, heel veel mensen en nog veel meer honden. Je struikelde erover. Druk druk druk. Eind van de middag weer naar huis. Weer eten en eindelijk rust. Als je dan zo ligt te rusten en je denkt er nog eens over na dan ga je vanzelf vinden dat het wel een drukke dag was maar dat je eigenlijk niet anders zou willen. Gelukkig worden we hier overal mee naar toegenomen en worden we goed bezig gehouden. Diep in mijn hart wil ik ook niet anders, dus eigenlijk valt mijn leventje hier in huize Vijfspan meer dan mee. Gelukkig maar. Wel houd ik mijn hart vast voor over een paar weken, want dat is het hier echt met de rust gedaan. Dan komt Djoek en ik herinner me mijn eigen puppy tijd nog. Druk druk druk.

02-05-2008 Otis en Cadanz

Op deze manier winnen we natuurlijk nooit een wedstrijd. Alles zat mee gisteren. Het was niet te warm, wel droog, althans 's morgens. En het was heel gezellig. Het oranje tentenkamp van ATC was weer opgezet voor de teamwedstrijd behendigheid in Maurik.
Alleen de vrouw werkte niet erg mee. Hoezeer wij ook ons best deden om een mooi rondje te lopen, het wilde maar niet lukken.
Het eerste parcours loopt ze Cadanz voor de voeten, zodat hij er een lat vanaf gooit. Het tweede parcours was met Otis. Stuurde ze hem bij de finish bijna over de startsprong in plaats van de finishsprong. Het is dat hij zo braaf is en direct reageerde toen de vrouw hem terug riep, dus dat parcours kwamen ze op het nippertje goed rond. 
Het volgende parcours was weer met Cadanz. Ze had het al een keer met Otis gelopen en toch liep ze helemaal verkeerd, oh wat een sufferd. Dat was een diskwalificatie. En zo ging er nog wat mis, ze had haar dagje niet. Ze had wel een goeie smoes. Niet geslapen en de hele dag hoofdpijn. We zullen het maar geloven.
Tot overmaat van ramp begon het in de middag te onweren en te regenen. We hebben zelfs nog een hagelbui op ons dak gekregen. De wedstrijd is een paar keer gestaakt vanwege het slechte weer.
Maar met de prijsuitreiking ging de zon schijnen. Wij vielen niet in de prijzen, dat kan niet missen. Maar één van de ATC teams is als 4e geëindigd en dat is toch helemaal super. De oranje ATC mascotte aap heeft zijn werk goed gedaan.

04-05-2008 Cadanz

Dat was een grote verrassing. De vrouw deed de deur open en wie stonden daar, Blossom en haar baasjes Rob en Daphina. Vandaar dat de anderen even in de garage moesten blijven. Ik mocht alleen mee om de deur open te doen.
Wow, wat een knappe dochter is dit ook. Nu heb ik er al twee gezien, maar Blossom heeft dezelfde vlekjes als ik, alleen in een andere kleur.
Ze was even onder de indruk toen ze geblaf uit de garage hoorde, maar dat was heel snel voorbij. Net als toen ik voor de eerste keer in huis kwam, ging ze meteen op onderzoek uit. Overal rondkijken, het liefst ook op tafel. Lekker nieuwsgierig, ja dat ben ik ook heel erg.
Om haar niet aan het schrikken te maken, mochten één voor één de andere honden er bij uit de garage.
Natuurlijk eerst Otis als leider van de roedel. Die vond Blossom wel heel erg leuk en andersom was dat ook het geval. Daarna mochten Tyri en Boy er bij. Blossom was nu meerdere honden gewend, maar vond Boy toch wel heel erg groot. Hij snuffelde heel voorzichtig aan haar en zo stonden ze samen neus aan neus. Als laatste mocht Amigo naar binnen en ook hij liep kwispelend op haar af.
Het was duidelijk, de mannen waren allemaal voor haar gevallen. Net als ik toen, ze trok zich niks aan van alle honden om haar heen en drentelde onverstoorbaar door het huis.
Ik vond de baasjes van Blossom ook heel erg leuk en we hebben heerlijk met elkaar geknuffeld. Zelfs Otis wist niet van ophouden. Ook hij wilde graag aangehaald worden en kroop bijna op schoot.
Er zijn natuurlijk veel foto's gemaakt en toen ze na een tijdje weggingen mocht ik mee naar buiten om Blossom uit te zwaaien. Hopelijk zien we haar nog eens terug.

08-05-2008 Het Vijfspan

De wandelingen zijn tegenwoordig niet alleen maar wandelingen. Er gaat een rugtas mee vol spullen en tijdens de wandelingen wordt er getraind.
De ene keer met Otis en de volgende wandeling met Cadanz of andersom. Er worden pionnen neergezet en daaromheen of tussendoor worden allerlei oefeningen gedaan. En wij, de rest van het vijfspan worden aan een grondpen vastgelegd en mogen toekijken hoe het er allemaal aan toegaat. Zo erg is het niet, want we liggen heerlijk in de schaduw en onze uitjes duren er alleen maar nog langer door.
Er komen ook loslopende honden langs en sommige vinden het wel interessant om te kijken wat er allemaal te doen is bij ons. Wij moeten dan netjes blijven liggen, maar af en toe kunnen we het niet nalaten om het op een blaffen te zetten als ze te dicht in de buurt komen. De baasjes van die honden vinden het ook leuk om te kijken wat we aan het doen zijn, dus die blijven ook regelmatig staan. Ze vinden het heel knap dat we zo braaf blijven liggen als de vrouw aan het trainen is met Otis of Cadanz.
Daarna gaat de wandeling nog een poosje verder en worden er ballen gegooid op de grasvelden van ons grote park.
Afgelopen middag schoten er twee haasjes over het grasveld, bijna onder onze neuzen door. Alleen Otis en Tyri gingen er niet achter aan, maar de andere 3 wel in de richting van een hele drukke weg. Gelukkig bogen ze weer af het park in en kwamen Boy en Cadanz vrij snel terug, maar Amigo is nog een hele tijd aan het zoeken geweest. Toen hij weer terug kwam hing zijn tong op de grond, maar de haasjes waren hem gelukkig te snel af.

10-05-2008 Cadanz

Het was weer een wedstrijddag voor mij. Op naar Wijdewormer deze keer. Het was toen we vertrokken al behoorlijk warm, maar onze tent stond heerlijk in de schaduw. We hadden onze eigen tent niet opgezet, maar waren vandaag bij Hanny ingetrokken. De reden was, omdat we na het Vast Parcours en de Jumping zo snel mogelijk naar huis gingen. De baas en de vrouw gingen 's middags voor de laatste keer op zaterdag "Djoeken" in Markelo. 
Het rook erg interessant in de ring. Toen ik moest starten voor het Vast Parcours wilde ik eigenlijk maar 1 ding. Mijn neus vastplakken aan het veld en hoe de vrouw ook probeerde om mijn hoofd omhoog te krijgen, mooi niet gelukt. Ze is toen maar gewoon gestart in de hoop dat ik mee zou komen en we hadden 1 fout op het raakvlak van de schutting, maar het ging niet erg overtuigend. Net als met de Jumping, onder het lopen bleef ik wel in de gaten houden wat er allemaal om de ring gebeurde, dus erg hard liep ik niet.
Ze vindt me heel lief en knuffelt graag met me, maar ze wordt soms een beetje moedeloos van me zegt ze dan. Want ze weet dat ik hard kan lopen, op de training loop ik harder, maar nu op een wedstrijd nog

15-05-2008 Het Vijfspan

Het is duidelijk, de vakantie is voorbij. Het was rustig deze week tijdens onze wandelingen in het IJsselbos en vandaag liepen we er zelfs helemaal alleen, met z'n zessen dan.
Het is genieten van de heerlijke poelen midden in het bos met de kleine stroken zand er om heen. Er worden ballen gegooid en Boy heeft speciaal een bal die blijft drijven. Maar hij moet niet te ver het water ingegooid worden, want ophalen doet hij hem niet. De bal lag iets te ver in het water, maar verder dan zijn buik ging hij er niet in. We hebben dus een poosje moeten wachten tot de bal weer zover naar de kant was gedreven dat hij hem kon pakken. Tjonge, jonge jullie zijn geen echte waterhonden hoor, zei de vrouw nog. Behalve Tyri, die de ballen wel ophaalt, zwemt er verder niemand, maar de bal van Boy is veel te groot voor hem.
Het maakte niet uit, we hadden geen haast om naar huis te gaan. Want na de zwempartij liepen we nog een rondje bos om alvast wat te drogen. De vrouw had een frisbee mee, die kon lekker ver gegooid worden en zo hebben we ons weer prima vermaakt vandaag.

21-05-2008 Joke

Als ik in de tuin aan de rand van de vijver ga staan, is het normaal gesproken meteen een drukte van jewelste in het water. De vissen komen allemaal naar de kant, want het is voedertijd.
We hebben al heel veel jaren prachtige grote goudvoorns en goudwindes. Die hebben inmiddels een aantal jaar geleden ook al voor nageslacht gezorgd, dus we hebben een aardig vissenbestand. Hebben? Ik hoop nog van wel. De afgelopen dagen heb ik geen vis gezien als ik aan de kant van het water ging staan. Geen enkele beweging, hoe ik ook tuurde. 
Wat zag ik vanmorgen tot mijn grote schrik toen ik naar buiten keek. Een grote grijze rover aan de rand van de vijver. Een reiger, op zoek naar een makkelijke prooi. Ik gauw de deur opengegooid en de honden naar buiten laten rennen.
Vanaf het najaar tot laat in het voorjaar, hebben we altijd een net over de vijver. Zodra de planten verdwijnen in het water gaat het net er over heen. De vijver zit alweer even vol met planten waar de vissen zich onder kunnen verschuilen, dus het net is er inmiddels alweer vanaf gehaald.
Dat gaat al jaren goed en het is lang geleden dat we bezoek hebben gehad van een reiger. 
Ik merkte gisteren al aan de honden dat er "iets" in de tuin bij de vijver was geweest. Ze bleven snuffelen en kijken om de rand heen. Toen had ik al een "grijs" vermoeden.
Als we bezoek hebben gehad van een reiger, is het zo dat de vissen een tijdje op de boden blijven. Ze zijn echt niet gek en laten zich dan even niet meer zien. Ik hoop dat het nu ook zo is en dat onze vijver niet leeggevist is. Wat zou ik daar van balen.

26-05-2008 Djoek

Mijn leventje is compleet veranderd. Woonde ik eerst nog met mijn broertjes en zusjes in Markelo bij Albert en René, voordat ik het wist was ik verhuisd naar Nieuwegein. 
Na een vermoeiende reis arriveerde ik in Nieuwegein. Ik word bij die aardige vrouw die al vaker bij mij op visite is geweest, op schoot genomen en dan zie ik opeens een tweetal langharige honden die in niets lijken op wat ik gewend ben. Die twee kijken heel verbaasd, ruiken aan me en gaan ieder hun weg. Daarna komt er een middelmaat vosje, dan een grote zwarte krullebol en dan opeens ook een voor mij bekende uitvoering. Die lijkt wat op mijn moeder. Blijkt mijn volle oom te zijn. De vrouw bukt en zet me plomp verloren zo tussen al die jongens. Ik maak me klein want dat heb ik geleerd en bij het minste of geringste ga ik maar liggen. Ik wordt aan alle kanten besnuffeld. Blijkbaar voldoe ik aan hun verwachtingen want ze laten me verder met rust. 
Dan de eerste nacht. Ik wordt in een kooi gestopt terwijl ik thuis een hele kamer tot mijn beschikking had. Die luxe mis ik wel. Maar ik laat me niet kennen, ik geef geen kik vooral niet als die man die ik in het vervolg maar baas zal noemen, heel dichtbij naast me komt liggen. Ik moet zeggen hij slaapt licht, want zodra ik me ook maar druk ga bewegen wordt ik er midden in de nacht uitgehaald, opgepakt en naar de tuin gedragen waar ik een plasje moet doen.
De dag die er op volgde was wel een hele spannende dag. Het huis verkennen, aan mijn broers ruiken en ze achterna lopen en kijken tot hoever ik kan gaan. Daarna als hoogtepunt met zijn allen de auto in om heerlijk buiten te gaan ravotten. Ik wist niet dat de wereld zo groot was. Heel veel gras waar je lekker overheen kunt rennen. Vooral achter mijn Oom aan maar ja die is groot en ik ben klein dus inhalen lukte (nog) niet voor een meter. Maar hij is wel oké want ik mag echt alles bij hem. Hij gaat er zelfs voor liggen zodat ik hem goed kan bekijken.
Bij de volgende wandelingen werd ik in een soort riksja gezet. Alleen liep de baas er niet voor maar er achter en naast hem Amigo de Bouvier, Tyri de IJslander en Boy de ODH. Allemaal achter de kar. En een bekijks dat we hadden joh. maar daar geven wij niet om. Zo kan ik met de grote wandelingen mee en ben ik nog fit als we bij de grasvelden arriveren.
Wat ook geweldig is, is dat de baas me zo knuffelt en zo leuk met me speelt. Hij gooit dingen weg waar ik dan achteraan moet rennen. Heel soms breng ik ze terug en dan is het feest en wordt ik door zijn enthousiasme bijna geplet. Maar vaker nog spring ik er op af, grijp het beet, schud er aan en ren ermee weg om er in een hoekje op te gaan knauwen. Maar dan zwaait de baas weer met wat nieuws en dat is dan natuurlijk weer veel leuker en ga ik maar gauw weer naar hem toe. Ik heb het al in de gaten bij die man moet ik zijn dus ik loop maar overal achter hem aan en ga daar liggen slapen waar hij ook is.
Al met al heb ik zo het idee dat ik hier de rest van mijn dagen ga slijten. en dat lijkt mij fantastisch. Ik krijg heel veel aandacht, heel veel knuffels, heb een grote doos vol met speelgoed om uit te strooien in de kamer en krijg heel veel liefde van de vrouw en de baas. Nee die verhuizing is wel goed al mis ik mijn Markelose familie af en toe wel maar dat gaat steeds meer naar de achtergrond. Ik heb een bruin vermoeden dat jullie nog veel van me gaan horen.

27-05-2008 Djoek

Vannacht en vanmorgen was ik een beetje ziek. Ik was aan de spuitpoep. Ik wilde ook niet meer eten want ik had buikpijn. Maar ik heb het steeds netjes aangegeven. Dan rende ik naar de deur en het hekje in de tuin., waar ik aan begon te krabben. Wat een knappe vent ben jij, zei het vrouwtje helemaal trots.
Ze denkt dat ik gisteren iets heb gegeten waar ik niet tegen kan. Want ik heb haar flink geholpen in de tuin, ook met het leegmaken van een plantenpot en heb daar het nodige van naar binnen gekregen.
En wat zag ik ineens door de planten heen glinsteren? Een enorme waterbak. Dat herkende ik onmiddellijk. In Markelo stonden ook waterbakken, alleen niet zo groot. Dus ik rende er naar toe, lag er al tot mijn buik in en toen werd ik er ineens uitgetild. Je mag niet in de vijver. Die is alleen voor vissen, want ja, ze zijn er nog. Ik werd afgedroogd, losgelaten en in één beweging draai ik me om en bijna was het me nog een keer gelukt, maar ik werd met alleen een natte voorkant weer bij de vijver vandaan getild. Ik heb het daarna nog een keer geprobeerd van een andere kant, maar ook toen is het niet helemaal meer gelukt. 
En nu is de vijver afgezet met een net. zodat ik er niet meer in kan. Ik heb nog geprobeerd om het weg te trekken, maar het zit goed vast,
Niet willen eten is geen straf, want de vrouw heeft vanmiddag kipfilet voor me gekookt. Ik ben gek op kip. Het stond af te koelen in de keuken en ik was er als de kippen bij. Maar wat duurde het lang voor ik het kreeg. Toen ze het dan eindelijk op de grond neerzette, heb ik er voor de zekerheid meteen mijn poot op gezet. Eten doe ik weer goed, ik heb de vrouw in haar tenen gebeten en Otis aan zijn staart getrokken, dus ik ben weer aardig opgeknapt.

29-05-2008 Boy

Gelukkig maar. Mijn angstige vermoedens zijn nergens op gebaseerd gebleken. Met de komst van Djoek dacht ik dat ik wel minder aandacht van de baas zou krijgen. Tenslotte is Djoek speciaal door hem uitgezocht. Gisterenavond bijvoorbeeld maakte de baas aanstalten om te vertrekken. Zoals gewoonlijk heb ik dat in de gaten en verlies ik de baas dan niet uit het oog. En ja hoor de tas werd gepakt dus ik dacht daar gaan we. Maar o wat een verrassing. In plaats van met hem mee naar buiten moest ik van hem binnen blijven en ging hij met Djoek weg. Dat was even slikken en ik had er goed de dampen in. De baas weg met een ander. Onvoorstelbaar. Maar gelukkig realiseerde ik me later dat hij wel elke avond met mij na het wandelen gaat trainen of eigenlijk zoals ik het zie spelen. En toen ik daar zo over aan het mijmeren was moest ik wel concluderen dat er eigenlijk niets veranderd was. De baas heeft nog steeds tijd voor mij en als ik bij hem kom krijg ik nog steeds een aai en een vriendelijk woord. Kortom we gaan vrolijk verder. En ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat het eigenlijk alleen maar leuker wordt. Misschien gaan we in het vervolg wel met z'n drietjes weg.
‍

02-06-2008 Djoek

Pfff wat een drukke dag vandaag voor mij. We gingen eerst vanmorgen met zijn allen naar het IJsselbos. Dat was natuurlijk het leukst. We kwamen bij de waterplas en nou houd ik erg van water, maar deze waterbak is nogal groot. Dat had ik onthouden van gisteren. Toen liep ik er zo maar in, maar dat gebeurde me vandaag niet, want daar was ik toch wel een beetje van geschrokken. Nee, ik bleef een beetje aan de kant zodat ik nog wel kon drinken.
Vanmiddag mocht ik alleen met de baas en de vrouw mee. Ik moest naar de dierenarts voor mijn prikje. Ik heb er helemaal niks van gevoeld, want de vrouw stond me ondertussen brokjes te voeren. Dan weet ik echt verder nergens meer iets van. De dierenarts is helemaal tevreden over me en vindt dat ik er prachtig uitzie. ik werd ook gewogen en weeg nu 11,5 kg. Is helemaal perfect, niks te dik of te dun. Er werd ook een foto van me gemaakt en die krijg ik bij het volgende prikje mee. En wat stond er in de wachtkamer, een bak water. Kijk, dat was meer het formaat wat ik gewend ben. Dus wat deed ik, eerst mijn poten er in om even af te koelen en daarna gewoon oppakken bij de rand en er flink mee gaan lopen slepen.
Iedereen lachen, ze vonden het allemaal leuk en weer werd het fototoestel gepakt en werden er foto's van me gemaakt. Daarna was het ineens over met de pret en werd de bak afgepakt. Maar de hele vloer was kleddernat, want de bak was helemaal leeg.
Daarna zijn we nog naar een hele grote dierenwinkel geweest, waar ik door veel mensen ben aangehaald en ook daar stond een waterbak(je). Ik deed nog mijn best om hem om te kiepen, maar werd jammer genoeg net te vroeg weggetrokken.
Ik heb er wel een hele mooie oranje bal gekregen. Dat hij eigenlijk voor een konijn is kan me niks schelen, want hij maakt lekker veel kabaal. Dus rol ik er flink mee door de kamer.

06-06-2008 Otis

Ik weet niet wat ik er mee aan moet, met het jongste lid van mijn roedel. Niet dat hij niet lief is of vrolijk. Alleen hij denkt dat ik het kennelijk leuk vind om besprongen te worden en afgelebberd wanneer het hem uitkomt.
En ontzag, dat heeft hij al helemaal niet voor mij. Voor mij nota bene, weet hij wel wie ik ben. Ik ben de Alpha reu van de groep. Eigenlijk is hij hondsbrutaal. Loop ik met mijn favo knuffel, wil hij hem hebben. Dan kan ik grommen tot ik een ons weeg, hij blijft vasthouden. Het is echt net een klein pitbulltje. En als dan toch niks helpt kan ik net zo goed los laten. Dan gaat hij er als een haas vandoor met wat van mij is. Zo gaat het dus met alles. Omdat we heel vroeg opstaan krijgen we 's morgens altijd een paar sneetjes brood. HIJ krijgt ook een sneetje en zelfs met wat lekkers erop. Die van mij zijn maar droge boterhammen. En wat denk je, laat zijn eigen brood staan, loopt mij achterna springt bijna boven op me en trekt zomaar het brood uit mijn bek. Niet te geloven toch? Heb je dan lef of niet. En goedaardige brombeer die ik dan ben, ik denk ach laat hem maar. Hij moet nog veel leren. Als hij wat groter wordt zal ik toch wat meer op mijn strepen moeten staan, want anders wordt hij me nog de baas. En dat zal toch zeker niet gebeuren!!

06-06-2008 Boy

Zie je wel, met de komst van Djoek gaat mijn leventje gewoon door. Vanavond weer naar de GG2 training in Culemborg. Ik vond het weer geweldig om samen met de baas te gaan. Nou ja. samen met de baas dat klopt maar voor de helft want wie ging ook mee Djoek en natuurlijk de vrouw met Otis. Otis traint voor GG Beginners en heeft er net als ik veel schik in. Voor Djoek was het zijn eerste uitje naar onze training dus heb ik mijn beste beentje voorgezet zodat hij goed kan zien wat de bedoeling is en hoe goed ik wel niet samen met de baas werk.
Djoek zelf heeft zich ook geweldig gedragen. Aan de grondpen aan de rand van het veld heeft hij alle verrichtingen gevolgd. Wel wat schreeuwen af en toe maar uiteindelijk heel rustig,. Ik heb de baas horen zeggen dat het zijn droom is om Djoek en mij altijd samen overal mee naar toe te nemen. Nou voor mij mag zijn droom uitkomen want dat betekent werken voor de baas en vooral veel plezier maken met de baas en dat is waar wij ODH's heel goed in zijn. Zondag gaat Djoek mee naar het speuren, Ik zal hem wat laten zien.

08-06-2008 Djoek

Was ik al mee geweest met Boy naar zijn GG training vandaag ben ik meegegaan naar het speuren. Natuurlijk werd ik door iedereen bewonderd en ik geloof dat ze mij wel leuk vonden. Wat ik wel veel hoorde was wat groot, wat een vacht en wat een grote poten. Dat belooft wat. Ik hoefde niet in de auto te blijven want Bertus is aangesteld als pupbegeleider. Dus als de baas weg is blijf ik lekker bij Bertus en kan ik alles zo op een afstandje volgen. Ook kan ik jullie vertellen dat ik nu al ben aangemeld als cursist. Dus in het vervolg ga ik iedere week met de baas en Boy, mijn BB's, mee, en dat vind ik super. Toen na het speuren de hele groep lekker op het terras bij de club zat heb ik heerlijk kunnen pitten. Ik kan echt overal slapen. Volgens Veronica ben ik een hele zelfbewuste hond maar heb ik ook wel pit. Daar krijgt de baas nog wat mee te stellen zei ze. Ik weet niet wat ze daarmee bedoelde maar ook daar maak ik me ook maar niet druk om. Voorlopig hoor ik er bij en dat telt.

08-06-2008 Het Vijfspan.

Wij van het vijfspan houden van Oranje en dat laten we zien ook. Kijk maar op de foto's hieronder. Het viel echter niet mee om ze te maken. Het Djoekiemonster trok alle petten af en de sjaaltjes van ons los. Hij stal alle oranje spullen die er voor ons waren neergelegd. Alles werd naar binnen gesleept en de baas en de vrouw er maar achteraan hollen en wij moesten maar blijven. Ook trok hij de pet van Otis zijn kop, rende er mee weg om hem in de garage in de waterbak te deponeren. Wat moeten we daar nou van vinden. Maar hij hoort er natuurlijk wel bij zoals jullie aan de foto kunnen zien. Wel is het duidelijk dat hij de blijf oefening nog niet beheerst.

14-06-2008 Djoek

Voor het eerst van mijn nog prille leventje ben ik mee geweest naar een BBQ. Je weet wel, zo'n gezellig samenzijn van mensen die terug naar de natuur willen door een stukje vlees niet te braden op het fornuis maar in plaats daarvan het vlees klaar te maken op een vuurtje. Eerst dacht ik nog ha fijn dat wordt smullen maar dat was een grote domper. Niks voor mij terwijl de baas toch weet dat ik een hele grote hongerlap ben. Ik eet werkelijk alles. Zowel uit de bak als van de straat. Van het laatste is de baas niet zo gecharmeerd maar voorlopig heet ik nog pup en doe ik het lekker toch. Afijn ik kreeg dus niets en ging toen maar heel stil liggen aan de voeten van de baas en dat heb ik heel lang volgehouden. Alle mensen die dachten een hele drukke pup mee te maken heb ik op het verkeerde been gezet want eigelijk hebben ze me alleen maar zien slapen. Wel hebben we nog even tussendoor gewandeld. En ik wist niet dat je zo veel vreemde dieren op de wereld heb. We gingen naar een afgezet terrein waar allemaal voor mij vreemde wezens liepen. Sommige groot en andere klein. Maar bang was ik niet, wel nieuwsgierig dus ik drukte mijn neus tegen het gaas om alles maar zo goed mogelijk te zien. Wat ik allemaal gezien heb? Herten, ganzen, en je gelooft het niet een heuse wallaby. Vreemde hond. Die huppelde alleen maar en kon niet gewoon zoals wij op vier poten lopen. Hij had hele kleine voorpootjes die een beetje doelloos bij het lopen er maar voor bleven hangen. Duidelijk geen ODH. Wat ik ook heb gezien is een joekel van een Rottweiler. Die was zo groot en sterk dat zijn eigen baas hem niet kon houden. De baas wilde doorlopen maar de Rottweiler dacht daar duidelijk anders over en dus sleepte hij zijn baas naar mij toe. Gelukkig was ik niet bang en bleef ik mezelf. Het was een vriendelijke Rottweiler die mij van top tot teen heeft bekeken. Toen hij eindelijk weer doorliep zag ik een stukje verder dat die baas letterlijk onderuit werd getrokken. Ben benieuwd als ik groot en sterk ben of mij dat ook gaat lukken. Al met al weer een leerzame dag.

15-06-2008 Boy

Zo te zien wordt het weer als vanouds. Het was vandaag een drukke dag. Ging ik eerst nog in de ochtend samen met de baas speuren in de middag reden we, en we zijn Djoek, de baas en ik richting Hellendoorn. We gingen wandelen met een aantal DRACC''s vrienden. Natuurlijk waren daar ook een paar zusjes van Djoek bij. Dus die heeft zich helemaal kunnen uitleven. Ravotten met Bryce, Acun en Bjork en dat in de modder want het had net voor we aankwamen flink geregend. De baas heeft duidelijk kunnen merken dat Djoek en ik wat dat betreft niet voor elkaar onder doen. Wij worden niet gehinderd door modder. Hoe meer modder hoe beter. En jezelf schoon houden is voor watjes maar niet voor ons. Rollen, plenzen en je snuit er in dat is de ware spirit dat is fun. Wat wel jammer was, was dat de wandeling voor mij wel heel erg kort was. Ik werd gedegradeerd tot de wandeling voor de puppen en die was zacht gezegd beperkt. Misschien goed genoeg voor een hond van 11 weken maar niet voor mij in de kracht van mijn leven. Maar ja ik was er uit en ik was erbij. Wat dat betreft houdt de baas woord. Djoek en ik samen met hem overal heen en alles doen. Ik houd me maar even in maar de tijd is in mijn voordeel. Djoek wordt vanzelf groter en sterker zodat we dan ook weer meer gaan doen. De baas heeft beloofd een fotoalbum te maken dus kijk ÈÈn dezer dagen maar weer op de site.

17-06-2008 Cadanz

Van een aantal van mijn kinderen krijg ik regelmatig foto's toegestuurd met een berichtje hoe het met ze gaat. Ik kan vertellen dat het heel goed met ze gaat en knap dat ze er uit zien!! Ik ben dan ook een zeer trotse vader.
Maar wat ik vandaag toch gekregen heb!! De vrouw haalde een pakje uit de brievenbus en daar stond mijn naam op. Een lieve kaart met een cadeautje erbij. Een heerlijke kluif voor mijn vaderdag. Dat is toch helemaal geweldig. Die heb ik van mijn dochter Blossom gekregen. En jaloers dat de anderen zijn, ha, zoiets krijgen zij nooit. Blossom is ook een keer bij me op bezoek geweest. Dat vonden wij mannen wel erg gezellig.Ook Bibi zie ik regelmatig en Luna wil ook een keer bij me op bezoek komen. Wat is het toch leuk om vader te zijn.

17-06-2008 Het Vijfspan

We kregen vanavond puppybezoek. Robert en René kwamen samen met hun Welsh Corgi pup Brynja, onze pup Djoek bewonderen.
We werden in de garage opgesloten, zodat we niet met zijn allen tegelijk Brynja zouden bespringen. Een voor één mochten we naar binnen, maar dat viel niet mee voor de vrouw. We hadden heel goed in de gaten dat er achter die garagedeur iets liep wat we nog niet kenden en we deden dan ook alle moeite om met zijn allen tegelijk naar binnen te stormen. Maar helaas lukte het ons niet en moesten we op onze beurt wachten om naar binnen te gaan.
Ze is wel heel klein nog en was in het begin behoorlijk van ons onder de indruk. Maar wij deden wel voorzichtig met haar, alleen Djoek heeft daar geen enkel benul van. Als een kleine tank wilde hij steeds boven op haar springen. Dat gaat nou eenmaal niet. Ze is niet zo groot als zijn broertjes en zusjes waar hij gewend was om mee te stoeien. Dus Djoek werd aan zijn tuigje vastgehouden en zo kon Brynja het huis verkennen. Ze was heel snel aan ons gewend en liep binnen de kortste keren met onze knuffels en kluiven te sjouwen.Het is een mooi meisje en we zullen haar vast nog wel vaker zien.

22-06-2008 Boy

Zoals jullie weten gaan de baas en ik bijna elke zondagmorgen speuren in de weilanden bij Maarsbergen/Woudenberg. Zo ook vandaag, maar de routine was anders dan als gebruikelijk. Het begon er mee dat we veel eerder opstonden. Niet om zeven, maar om zes uur en zo vertrokken we ook een uur eerder dan normaal. We reden ook niet naar de speurvelden maar naar het Clubhuis waar ik in de auto moest blijven zitten en de baas lekker koffie ging drinken. Na de koffie reden we in een optocht van auto's naar de velden. We kregen ook een bijrijder. Paula het baasje van Aline, het teefje waar ik zo gek op ben. Ik dacht nog bij mezelf vreemd hoor om daar zo heen te gaan. We kennen toch de weg, daar hebben we geen ander voor nodig. Maar afijn zo makkelijk als ik ben maak ik daar natuurlijk geen punt van. Daar aangekomen zag ik dat ze er allemaal waren. Ook was er een man die ik al eens eerder met het examen voor VZH heb meegemaakt. Nou ja hoe meer zielen hoe meer vreugde. De baas was wel wat gespannen, dat merk je als teamgenoot gelijk dus ik nam me voor om zoals gebruikelijk bij het speuren de leiding te nemen. Dat is het leuke van speuren, Je beslist overal zelf over en je baas mag er achteraan hobbelen. Wat ook raar was, was dat er geen koekjes op de aanzet lagen, ook op het spoor kwam ik geen enkel koekje tegen. Maar ik loop niet voor het koekje ik loop voor de kick dus gaan met die banaan en me best doen. Bij de twee voorwerpen bleef ik uit mezelf stil staan en hoor ik de baas gespannen roepen wacht. Overbodig commando natuurlijk want ik was helemaal niet van plan om door te lopen. Bij het stil staan zag ik ook dat we niet alleen in de wei liepen. Die man van het VZH examen liep op een afstandje samen met Ineke, de teamleidster ook mee. Bij het eind van het spoor werd de baas bijgepraat. Ik begreep dat ik het goed had gedaan maar dat de baas werd verweten dat hij tweemaal wacht had geroepen. Dat kost punten zei die man nog. De spanning was bij de baas weg en ik werd uitbundig aangehaald. We zijn geslaagd hoorde ik hem zeggen. Ik weet wel niet waarvoor maar ik heb wel genoten. Wij met zijn tweetjes in de wei, wat wil een ODH nog meer. En examen of niet ik blijf mezelf. Daar kan de baas nog wat van leren. Oh ja ik haalde 80 van de negentig punten.

23-06-2008 Cadanz

Toen ik afgelopen zaterdag met de vrouw mee mocht, had ik geen idee waar we naar toe zouden gaan. Maar ik vond het natuurlijk prima. Alleen ik mocht mee en dat heb ik Otis even laten merken. Na na na na na. Kijk mij nou lekker belangrijk zijn. Ik was geborsteld, geknipt, tanden gepoetst, dus er ging wel het één en ander gebeuren. Mijn riem werd gepakt en ik sprong een gat in de lucht. "Otis blijf, vrouwtje komt straks weer terug". En ik heb nog even naar hem gezwaaid met mijn staart.
We gingen naar KC Culemborg, daar ga ik graag naar toe. Maar ik was wel benieuwd wat we daar nou gingen doen. Ik zag een aantal bekende honden uit mijn groep van de gehoorzaamheidstraining. Oh dat was het dus. Het ging alleen niet helemaal hetzelfde als tijdens andere trainingen. Er stond iemand anders voor de groep dan we gewend waren. Het was dan ook geen training maar een examen.
Een aantal oefeningen werd met de hele groep gedaan, de rest van de oefeningen moesten we ieder apart doen en ik mocht beginnen.
Het ging wel redelijk dacht de vrouw. Ze vond me niet heel enthousiast en ik was weer aardig aan het snuffelen. Het was ook nog erg warm en we konden nergens in de schaduw liggen. Ik rook iets lekkers bij een pion van het vak waar ik de terug plaats oefening moest doen. In plaats van bij de riem te blijven liggen ben ik dat eerst maar even op gaan eten. Ik had nog niet zoveel gegeten die dag, dus dat smaakte wel. Geen idee eigenlijk dat de vrouw daar niet zo blij mee was. Maar terug naar de riem ging ik als een speer.
Nadat iedereen geweest was moesten we wachten om te horen of we geslaagd waren. En ja hoor, wij waren geslaagd.
Er waren een paar bekers te winnen voor de combinaties met de meeste punten. Daar hoeven wij niet op te rekenen zei de vrouw, want zo geweldig ging het nou ook weer niet. 
Vanavond was de diploma uitreiking. Er werd begonnen met de combinaties met de minste punten en zo verder omhoog. Wij werden maar niet genoemd. De vrouw snapte er helemaal niks van. Misschien zijn ze ons wel vergeten. Maar nee, wij werden als één na laatste genoemd en zijn dus als tweede geëindigd. Ik heb een mooie beker en een prachtige puntenlijst. Geslaagd met 76 1/2 punt van de 80. Hoezo hebben we het niet geweldig gedaan!

25-06-2008 Djoek

Ik was me nogal aan het vervelen vanmorgen. Nadat ik al een paar keer de speelgoedmand had leeg gekieperd, je moet tenslotte wat doen om je mensen bezig te houden, hield ik dat wel voor gezien. Ik had alle piepspeeltjes wel weer gehoord en ik had niet zoveel zin om te gaan liggen kluiven.
Ik hield me nog even gedeisd toen de vrouw naar boven ging, want als ik dat niet doe stopt ze me in de bench.
Toen ze na een poosje weer naar beneden kwam, deed ze de deur naar de tuin open. Het eerste wat ik dan doe is kijken wat daar te beleven valt. 
De kust is veilig want de vrouw is aan het stofzuigen. Ik trap nog maar eens een stel planten plat en wat zie ik daar, een opening tussen 2 plantenpotten naar . . . de vijver. ik duw ze gewoon wat opzij en dan heb ik een enorme bak water voor mijn neus. Ik stap erin, maar help geen bodem onder mijn poten, net als in mijn badje. Ik ga helemaal kopje onder. Ik kom aan de andere kant van de vijver terecht en klauter er daar weer uit, helemaal drijfnat natuurlijk.
Ondertussen kwam de vrouw kijken of het allemaal nog goed ging buiten, maar ze kon me niet vinden. Ze ging weer binnen kijken, maar kwam even later toch weer naar buiten. "Ik ben hier, tussen de varens" en ja hoor, ze zag me zitten. Wat is ze geschrokken en ze heeft me opgetild en op tafel gezet in de garage om me af te drogen.
Wat ben je toch een Djoekiemonster, maar je ziet er wel fraai uit met de waterplanten nog op je kop. 
Ik was blij dat ik haar zag en wilde maar wat graag afgedroogd worden. Alhoewel, ik ging toch weer even kijken om nog een poging te wagen, maar helaas ik kan er nu niet meer door heen.

30-06-2008 Djoek

Vandaag heb ik mijn eerste vliegende prooi gevangen. Ik lag lekker op mijn gemak in de kamer toen ik hem zag. Een dikke bromvlieg. Ik had hem gelijk in de smiezen en ik volgde hem overal de kamer door. Met mijn dertien weken wist ik al aardig te slalommen door de kamer achter die vlieg aan. Bij de kussens waar ik zo heerlijk op kan wegdromen ging die zitten en dat had die vlieg nooit moeten doen want met een tijgersprong en met een flinke beet had ik hem te pakken. Hij viel dood voor mij neer en net toen ik hem wilde oppeuzelen was de baas er bij om die vlieg over te nemen. Nou begrijp ik dat de hogere in rang het voedsel beheert, maar dit sloeg werkelijk alles. Hij pakte de vlieg op en in plaats van hem smakelijk op te eten liep hij ermee naar de afvalbak in de keuken en kieperde die vlieg er in. Heb ik daar nou zo mijn best voor gedaan? Maar gelukkig heeft hij het goed gemaakt want een tijdje later kreeg ik mijn bak met vlees en dat zonder dat ik hoefde te jagen. Ik ben toch wel blij met zo'n baas.
‍